شماری از ورزشکاران رشته پرورش اندام میگویند که طالبان از آنان خواسته اند، هنگامی ورزش کردن بدنهای شان را مکمل بپوشانند.
آنان میگویند وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان چنین دستوری را داده است.
محمد، باشندۀ کابل که ۴ سال است ورزش پرورش اندام میکند، میگوید از اینکه طالبان محدودیت تازهیی را برای پوشش ورزشکاران مرد وضع کردهاند، خشمگین است.
محمد میگوید طالبان با وضع چنین محدودیتهای در پی دلسرد کردن مردم از ورزش و سرکوب کردن ورزش اند.
این ورزشکار به رادیو آزادی گفت: "در جاییکه ما تمرین میکنیم کلاً طبقه ذکور وجود دارد. با این حال این درخواست طالبان از ورزشکاران هیچ ریشهی دینی ندارد و این درخواست مشکلات زیادی را برای ورزشکاران خلق کردهاست."
- اما ورزشکاران پرورش اندام چگونه لباسی باید بپوشند؟
شماری از مسئولان باشگاههای پرورش اندام به رادیو آزادی گفتند که وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان از آنان خواسته است تا ورزشکاران پرورش و زیبایی اندام هنگام ورزش و نیز هنگام مسابقات اجاز ندارند از زانو به بالا تا بند کمر را نمایش دهند.
این مسئولان باشگاهها بهگفتۀ خود شان به علت تهدیدهای امنیتی از سوی طالبان خواستند نامها و صداهایشان را نشر نکنیم.
مربیان این رشتۀ ورزشی میگویند حتی اشتراک کنندهگان دور پیشین مسابقات داخلی پرورش اندام نخست پشت پرده و با حضور داوران محدود نهایی شدند، سپس تنها در روز پایانی با پوششیکه طالبان دستور آن را دادهاند روی صحنه آمدند.
به گفتۀ آنان یکی از نگرانیهای آنان حضور آنان در رقابتهای جهانی با چنین پوشش است که مورد پذیرش نخواهد بود.
مهدی ورزشکار و یکی از فارغان رشته تربیت بدنی از پوهنتون تعلم و تربیۀ برهانالدین ربانی به رادیو آزادی گفت که در این رشتۀ ورزشی نیاز است که ورزشکاران حرفهیی و مربیانشان رشد هر عضلۀ بدنهای شان را زیر نظر داشته باشند: "یک ورزشی است که باید ورزشکار همان بدن خود را و رشد اش و حالت رشد اش را در وقت تمرین باید ببیند در آینده باید ببیند که من در چه حالت هستم و در چه حالت اول که آمدم بودم."
برای پاسخگویی به پرسشهای مان با سخنگویان طالبان به تماس شدیم، اما آنان پاسخ ندادند.
پیش از این طالبان زنان و دختران ورزشکار را از رشتههای ورزشی در کمیتۀ ملی المپیک و فدراسیون تربیت بدنی محروم کردهاند و تا کنون به آنان اجازۀ ادامۀ ورزش کردن را ندادهاند.
اما از زمان حاکمیت دوبارۀشان این نخستین باری است که بر چگونگی پوشش ورزشکاران یکی از رشتههای ورزشی محدودیت وضع میکنند.
بر بنیاد گفتههای مسئولان رشتههای ورزشی کم و بیش یک هزار باشگاه ورزشی در افغانستان است که در این میان باشگاههای پرورش اندام بیشترین علاقهمندان را دارد.