فریده دختر ۱۸ ساله‌یی است که می‌گوید، دانش آموز صنف دوازدهم مکتب بود و آرزو داشت پس از فراغت از مکتب به تحصیلاتش ادامه دهد.
اما می‌گوید، مخالفت حکومت طالبان با آموزش دختران آینده‌اش را برباد کرده است: "من یک سال می‌شود که در خانه نشسته‌ام. در این جا دیگر نه زمینۀ پیشرفت است و نه امیدی به آینده باقی مانده است. من که در صنف خود اول نمره بودم حالا کاملا نسبت به درس بی‌علاقه شده‌ام، زیرا امیدی به آینده نیست."
نازیه: دیگر هیچ علاقه‌ای به خوردن، خوابیدن و نوشیدن ندارم کاملاً افسرده و سودایی شده‌ام
نازیه که صنف هشتم مکتب بود می‌گوید، در یک سال گذشته با نشستن در خانه افسرده شده است: "من دلتنک شده‌ام، همه روزه با خود در جنگ استم که چرا ما حق تعلیم را نداریم؟ چرا ما باید عقب بمانیم و پیشرفت نکنیم؟ دیگر هیچ علاقه‌ای به خوردن، خوابیدن و نوشیدن ندارم کاملاً افسرده و سودایی شده‌ام."
فریده و نازیه نمونۀ از هزاران دختر در افغانستان هستند که در یک سال گذشته از آموزش، برخی آزادی‌ها و دیگر حقوق‌شان محروم شده اند.
این در حالیست که سازمان حمایت از کودکان در گزارش تازۀ خود گفته است که دختران در افغانستان در زیر حاکمیت یک سالۀ طالبان بیشتر منزوی، گرسنه و غمگین هستند.
یک گزارش تازۀ این سازمان نشان می‌دهد که دختران بیشتر اوقات تقریباً دو برابر پسران با شکم گرسنه به خواب می‌روند، ۴۶ درصد دختران در مقایسه با ۲۰ درصد پسران گفته اند که آنان به مکتب نمی‌روند و ۲۶ درصد دختران در مقایسه با ۱۶ درصد پسران بیشتر از خود علایم افسردگی نشان می‌دهند.
بهشته قایم، معاون یکی از دفترهای ولایتی موسسۀ حمایت از کودکان به رادیوآزادی گفت: "نظر به مصاحبه‌هایی که با خانواده‌ها داشتیم، دریافتیم که دختران دو برابر پسران گرسنه می‌خوابند و دختران دو برابر پسران محروم از مکتب هستند و این سبب شده است که مشکلات روحی و روانی و دپیریشن نزد دختران دو برابر پسران باشد."
وی افزود که در اکثر ولایات مکاتب متوسطه و لیسه به‌روی دختران بسته است و همین مسئله سبب بیشتر رنج بردن دختران شده است.
در گزارش آمده است که یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بحران اقتصادی، خشکسالی شدید و محدودیت‌های جدید زندگی دختران را از بین برده و در یک چهارم آنان علایم افسردگی دیده می‌شود.
این گزارش نشان می‌دهد که ۹۷ درصد خانواده‌ها برای تأمین غذای کافی برای کودکان خود با مشکل مواجه هستند و دختران کمتر از پسران غذا می‌خورند.
بر اساس مصاحبه با مراقبت کنندگان دختران، ۲۶ درصد دختران در مقایسه با ۱۶ درصد پسران علایم افسردگی و ۲۷ در صد دختران در مقایسه با ۱۸ درصد پسران علایم اضطراب را از خود نشان داده اند.
اما حکومت طالبان نشر چنین گزارش‌ها را بی‌اساس خوانده و می‌گوید، این گزارش‌ها به خاطر مغشوش ساختن اذهان عامه نشر می‌شود.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در واکنش به این گزارش به رادیوآزادی گفت: "همچو راپورها همیشه بخاطر پروپاگند تهیه می‌شوند، در بیست سال گذشته که همه روزه کشتار مردم ادامه داشت و بمباردمان‌ها بود چرا این افسردگی وجود نداشت، اطفال آیا از بمباردمان در هراس می‌باشند یا مسایل بعدی جنگ؟ این گزارش نادرست است آنرا تأیید نمی‌کنیم"
این در حالیست که طالبان پس از به قدرت رسیدن، نزدیک به یک سال است که مکتب‌ها را به روی شمار دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند و محدودیت‌های زیادی بر فعالیت اجتماعی زنان وضع کرده اند.
یافته‌های گزارش سازمان حمایت از کودکان بر اساس ارزیابی و مشاوره با ۲۴۰ کودک دختر و پسر بین سنین ۹ تا ۱۷ در ولایت‌های بلخ، فاریاب، سرپل، جوزجان، کابل، ننگرهار و کندهار تهیه شده است.
مسئولان این سازمان برای حل این همه مشکلات از رهبران جهان و افراد تصمیم گیرنده خواسته که پول‌های منجمد شدۀ افغانستان را آزاد کنند، کمک‌های بشری را بیشتر سازند و یک راه حل پایدار برای مشکلات افغانستان پیدا کنند.
