امام علی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان هنگام سفر دو روزه‌اش به پاکستان و پس از دیدار با شهباز شریف، نخست وزیر این کشور، در یک نشست خبری مشترک گفت، باید حکومتی در افغانستان شکل بی‌گیرد که قابل پذیرش همه اقوام و طرف‌ها باشد.
او گفت، کشورش خواستار صلح و ثبات در افغانستان است و به گونهٔ مشترک در این بخش با پاکستان کار می‌کند:
"علاقمند ایجاد صلح و ثبات در افغانستان رنج دیده و رضایت ملی در این کشور هستیم، در این بخش بر تشکیل یک حکومت فراگیر به شمول طرف‌های سیاسی و قومی تاکید شد. از تلاش‌های منطقه‌یی و جهانی نیز به گونهٔ آشکار حمایت کردیم."
این نخستین خواست برای تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان نیست.
پیش از این نیز سایر رهبران کشورهای مختلف از طالبان خواستند تا حکومتی را در افغانستان شکل دهند که همه افغان‌ها در آن سهم داشته باشند.
اما شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان در این نشست از افغانستان یادآوری نکرد و همه گفته‌هایش در مورد روابط تاجیکستان و پاکستان و دیگر موضوعات مختلف بود.
رادیو آزادی خواست تا در مورد اظهارات آقای رحمان، واکنش طالبان را بداند، سخنگویان حکومت طالبان به پرسش‌ها در این باره پاسخ ندادند. اما پیش از این حکومت‌شان را همه‌شمول دانسته و ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان گفته بود که آوردن مقام‌های پیشین روی صحنه به نام حکومت فراگیر ممکن نیست.
طالبان بر انحصار قدرت متهم هستند و حکومت‌شان بیشتر در دست کسانی است که عضویت این گروه را دارد که در جنگ با امریکا و حکومت جمهوری پیشین سهم فعال داشته‌اند.
همین‌طور همه اعضای کابینه‌شان مردان و به گفتهٔ آن‌ها عالمان دین اند.
حدود ۱۶ ماه از حاکمیت دوبارهٔ طالبان بر افغانستان می‌گذرد، اما حکومت‌شان از سوی دولت‌های جهان به رسمیت شناخته نشده است.
در کنار تشکیل حکومت فراگیر، احترام به حقوق بشر، ایجاد زمینهٔ کار برای زنان، بازگشایی مکاتب بالاتر از صنف ششم به روی دختران از شرایط جامعهٔ جهانی برای به رسمیت شناحتن حکومت طالبان است، اما طالبان نه تنها حکومت فراگیر را مطابق تعریف جهانیان ایجاد نکردند بلکه زنان را از کار کردن در بیشتر اداره‌های دولتی و سفر بدون محرم در مسیر‌های طولانی منع کردند.
همچنان در کنار بسته نگهداشتن مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم، حجاب را بر زنان اجباری کردند و رفتن آنان به پارک‌های تفریحی، ورزشگاه‌ها و حمام‌های زنانه را منع کردند.
