زحل احمدی دانشجوی رشته قابلگی عالی در یکی از پوهنتونهای خصوصی کابل است.
احمدی به رادیو آزادی گفت، دیروز چهارشنبه (۲۱ دسمبر) خیلی نا امید شد زیرا برای او و همقطارانش اجازه داده نشد که وارد پوهنتون شوند:
"دروازه پوهنتون بسته بود. برای ما اجازه ورود ندادند. بسیاری از همصنفی‌هایم ناامید شدند. با گریه و ناراحتی به خانه‌های خود برگشتند."
این اقدام طالبان در حالی به اجرا گذاشته شد که در بیش از ۱۶ ماه گذشته علاوه بر سایر محدودیت‌ها بر بانوان، برای دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب‌ها داده نشده. این محدودیت‌ها بالای پسران وضع نشده.
اما در برخی ویدیو‌های که دیروز در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد، محصلان پسر در چند پوهنتون افغانستان را نشان می‌دهد که در اعتراض به بستن دروازه نهاد‌های تحصیلات عالی به روی دختران، صنف‌های‌شان را ترک می‌کنند.
به دنبال این اقدام، از کناره گیری شماری از استادان از پوهنتون‌ها در ولایت‌های مختلف افغانستان گزارش‌های نشر شد.
زحل احمدی از لحظاتی می‌گوید که شنید برای دختران تا اطلاع بعدی اجازه حضور در پوهنتون‌ها داده نمی‌شود:
"کاملاً احساس ناامیدی به ما دست داد. بسیاری از دوستان ما به خاطر دفاع از مونوگراف‌های خود آمده بودند که بسیار زیاد زحمت کشیده بودند. یک محصل خیلی بالای مونوگراف نوشتن زحمت می‌کشد که بتواند درجه خوب بگیرد و از دانشگاه فارغ شود."
این تنها زحل نیست که از ناامیدی‌هایش می‌گوید. هزاران دختر دیروز با اندوه و گریه به خانه باز گشتند.
آنها اکنون نمی‌دانند که تا چه زمانی در خانه خواهند ماند زیرا تجربه بیش از ۱۶ ماه گذشته نشان داده که طالبان تا هنوز برای دختران بالاتر از صنف ششم اجازه رفتن به مکتب را نداده اند.
این محدودیت‌ها در حاکمیت اول طالبان نیز به اجرا گذاشته شده بود و با آنکه طالبان، پیش از حاکمیت دوم‌شان به نماینده‌های جامعه جهانی از تغییر صحبت می‌کردند، اکنون به باور فعالان حقوق بشری، همان روش‌ها و محدودیت‌های جدی گذشته، به صورت تدریجی به اجرا گذاشته شده و به ناامیدی زنان و دختران در افغانستان افزوده است.
