در پی ممنوعیت تحصیل دختران در افغانستان، شماری از خانواده‌ها بخاطر آیندۀ تحصیلی دختران‌شان راه مهاجرت را در پیش گرفته اند.
این خانواده‌ها می‌گویند که نمی‌خواهند خاطرۀ تلخ دوره اول حکومت طالبان برای زنان خانواده‌شان تکرار شود.
یک تن از باشندگان که به دلیل مشکلات امنیتی نخواست نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت، می‌خواهد با سه تن از اعضای خانواده‌اش به ایران مهاجر شوند تا برای دخترانش فرصت آموزش و تحصیل فراهم شود.
من دو دختر دارم. نمی‌خواهم دخترهایم از تحصیل باز بمانند.
او می‌گوید که دو دختر دارد که یکی از آنان صنف ششم را به پایان رسانیده و دیگرش هم صنف اول پوهنتون است:
"من دو دختر دارم. نمی‌خواهم دخترهایم از تحصیل باز بمانند. هر روز وضعیت بدتر میشود. ما این ممکلت امید داشتیم اما همه چیز صفر شد. در کشور دیگر ممکن خودم کار کنم و فرزندانم درس بخوانند و آیندۀ خودشان را بسازند."
او می‌گوید که هیچ امیدی ندارد تا زمینۀ تحصیل، کار و حضور زنان در اجتماع دوباره فراهم شود:
"ما تجربه دوره اول طالبان را داریم. خواهرم و کل دختر‌های خانواده بی‌سواد ماند، از بسیاری از حقوق‌شان محروم شد چه کنیم مجبور هستیم. کل وسایل خانه را که داشتم فروختم .هیچ کس خوش ندارد بره مهاجر شود."
نیک محمد: زندگی در افغانستان سخت شده است.
در همین حال نیک محمد، باشندۀ ولایت هرات می‌گوید که می‌خواهد با سه خواهر و مادرش به ایران مهاجرت کنند تا آیندۀ خواهرانش بهتر شود.
او به رادیو آزادی گفت که اعضای خانواده‌اش پاسپورت ندارند و می‌خواهند که از راه غیرقانونی به ایران بروند:
"سه خواهرم از تحصیل باز مانده اند. برای اینکه آنان به تحصیل دسترسی داشته باشند و آینده روشن داشته باشند ما مجبور هستم که به دلیل نداشتن پاسپورت به گونه غیر قانونی مهاجرت کنیم تا وضعیت زندگی و تحصیل خانواده بهبود یابد. زندگی در افغانستان سخت شده است."
این در حالیست که در این اواخر به دلیل توقف روند توزیع پاسپورت و دشوار بودن روند اخذ ویزای کشورهای همسایۀ افغانستان، مهاجرت غیرقانونی شهروندان افغانستان به ایران و پاکستان بیشتر شده است.
پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان و با گذشت هر روز محدودیت‌ها به زنان در حال افزایش است.
حکومت طالبان به تازگی تحصیل دختران و زنان در پوهنتون‌های دولتی و غیردولتی را و کار شان در موسسه‌های غیردولتی را ممنوع اعلام کرد.
هرچند این اقدام طالبان با واکنش‌های گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور روبه‌رو شد، اما تا کنون تغییری در تصمیم آنها به میان نه آمده است.
اکنون خانواده‌هایی که در ۲۰ سال دورۀ جمهوریت در افغانستان زمینۀ تحصیل و آموزش برای دختران‌شان فراهم بود، نگران هستند که دختران‌شان از حق اساسی تحصیل و آموزش محروم بمانند.
