رحیم صدیقی علاقمند خاص تیم ملی کریکت افغانستان می‌گوید، در سلسله بازی‌ها میان افغانستان و بنگلادش بلوزهایی را تهیه کرده که به روی آنان نوشته شده که مکاتب دختران را باز کنید.
صدیقی می‌گوید، برای باز شدن مکتب‌ها به روی دختران باید بار بار در سطح جهان صدا بلند شود:
"سفر من به بنگلادش است انشالله سلسله بازی‌های افغانستان و بنگلادش در ماه جاری است، بلوزهایی جور کردم که در عقب از برای خواهران ما پیام نوشتیم که باید مکاتب دختران باز شوند، یک چنین اقدامی می‌کنیم و بالای جهانیان صدا می‌زنیم".
رحیم صدیقی ۲۵ ساله بیرون از افغانستان در نیوزیلند زند‌گی می‌کند.
او می‌گوید، از سال ۲۰۱۰ به این سو برای تشویق تیم ملی کریکت افغانستان با بیرق ملی به بازی‌ها می‌رود و برخی پیام‌های تصویری و نوشتاری هم تهیه می‌کند.
به همین دلیل او در بین مردم مشهور است.
بر اساس معلومات بورد کریکت افغانستان، سلسله بازی‌ها میان افغانستان و بنگلادش در ۱۴ ماه جون سال روان آغاز می‌شود.
طالبان پس از حاکمیت دوباره در افغانستان مکاتب متوسطه را به روی دختران بستند و در ماه دسامبر سال گذشته میلادی آنان را از رفتن به پوهنتون‌ها نیز منع کردند.
شهزاد اکبر، مسئول یک سازمان حقوق بشری به نام رواداری و رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در نظام پیشین جمهوریت می‌گوید، از این اقدام آقای صدیقی استقبال می‌کند.
بانو اکبر به رادیو آزادی گفت:
"بسیار مهم است که دنیا بفهمد بازگشایی مکاتب یک خواست همۀ مردم افغانستان است، ورزشکاران، هنرمندان، و مردم در هر سطحی این خواست را دارند، بخاطری که بعضی وقت‌ها یک تصویر غلطی از افغانستان ارائه می‌شود که مثلاً مردم افغانستان در فرهنگ خود مخالف آموزش دختران هستند و مخالف مکتب رفتن و علم و دانش هستند، به نظر من اقدام نیک است خوب نتیجه‌اش را شاید به زودی نبینیم، اما تلاش و پیام رسانی بسیار مهم است".
آمنه مایار، فعال حقوق زنان نیز اقدامات این چنینی را موثر می‌داند.
او می‌گوید، از هر راه ممکن باید برای بازگشایی دروازه‌های آموزش و تحصیل به روی دختران دادخواهی صورت گیرد:
"همچون فعالیت‌ها یا راه کارهای که مردم عام یا مردمی که حداقل در بین جامعه مطرح هستند یاددهانی این‌ها به عنوان حمایت از تعلیم، تحصیل و کار زنان و دختران در افغانستان این خود نمایانگر حمایت‌شان است و به نحوی به دنیا و کشورهای جهان و جهانیان این را یاددهانی می‌کند و یا به ذهن‌شان می‌آورد که زنان و دختران افغانستان حق تعلیم، تحصیل و کار را دارند".
اما با وجود واکنش‌های گستردۀ جهانی، طالبان تا کنون در تصمیم خود در پیوند به محدودیت‌های وضع شده بر زنان و دختران هیچ تغییری نه آوردند.
آنان افزون بر آموزش، زنان و دختران را از کار در بسیاری اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیردولتی به شمول دفاتر سازمان ملل متحد منع کردند.
