یک مقام ارشد سازمان ملل متحد می‌گوید که دیگر امیدی از حاکمان فعلی افغانستان برای عملی کردن وعده‌های شان ندارند.
مارتین گریفیتس، معاون سرمنشی و هماهنگ کنندۀ امور بشردوستانۀ این سازمان روز سه‌شنبه، چهارم جون در مراسم افتتاحیۀ یک نشست توجیهی شورای امنیت گفت که طالبان پس از حاکمیت دوبارۀ شان بر افغانستان، تعهداتی را در مورد تأمین حقوق بشر، به ویژه حقوق زنان و دختران به جامعۀ جهانی سپرده بودند.
اما به گفتۀ او، طالبان به تعهدات خود عمل نکردند و جامعۀ جهانی، دیگر امیدی از آن‌ها ندارد.
او در این نشست افزود:
"من از طرف سرمنشی [ملل متحد] به کابل رفتم تا با حاکمان جدید [حکومت طالبان] صحبت کنم. من یک عمر در افغانستان از راه‌های مختلف کار کرده‌ام. ما در آن زمان امیدهایی داشتیم، در واقع تعهدات کتبی داشتیم که چگونه می‌توانیم با طالبان پیش برویم و این امیدها از بین رفته است. فرمان‌های علیه زنان و دختران یکی پس از دیگری صادر شده‌است. میزان و موضوعاتی که جامعۀ بین‌المللی به نمایندگی از مردم افغانستان با طالبان درگیر است، هنوز مورد بحث است."
معاونیت اقتصادی ریاست‌الوزرای حکومت طالبان به تاریخ ۲۵ ماه جنوری سال ۲۰۲۳ در صفحۀ اکس یا توییتر سابق در اعلامیه‌ای در مورد دیدار عبدالغنی برادر معاون اقتصادی رئیس‌الوزرای حکومت طالبان با مارتین گریفیتس ادعا کرده بود که او از طالبان در مورد امنیت، ریشه‌کن کردن فساد و عفو عمومی ابراز امتنان کرده و گفته بود که نسبت به ۴۰ سال گذشته امیدها بیشتر شده‌است.
مارتین گریفیتس در نشست روز سه‌شنبه همچنان گفت، که وظیفه‌اش تا پایان ماه جاری میلادی به پایان می‌رسد.
این مقام ملل متحد در حالی نسبت به حقوق زنان در افغانستان ابراز نگرانی می‌کند که شماری از دختران و فعالان حقوق زن در افغانستان در صحبت با رادیو آزادی بخاطر وضعیت زنان در افغانستان نگرانی خود را ابراز کرده‌اند.
نادیه باشندۀ شهر مزار شریف و یکی از دختران محروم از آموزش به رادیو آزادی می‌گوید:
"در حال حاضر موضوع حقوق دختران یک مشکل بزرگ در افغانستان است که باید حل شود، اگر کسی در مقابل مبارزه ما برای حقوق و تحصیل بایستد، ما هرگز از مبارزه خود دست نخواهیم کشید."
بهار باشندۀ کابل و یکی از دانشجویان به رادیو آزادی گفت که این وضعیت برایش خیلی دردناک است:
"این وضعیت نه‌تنها که ناعادلانه است، بلکه بسیار درناک هم است. دختران افغانستان مستحق کسب تحصیل استند و این‌که پیشرفت کنند. ما نمی‌خواهیم که آینده ما به تاریکی و بی‌سرنوشتی فرو رود."
ماهر مومند، فعال حقوق بشر اما می‌گوید که تلاش‌ها برای تأمین حقوق زنان و دختران زمانی نتایج مفیدی به همراه خواهد داشت که حمایت مردم محل، رهبران قومی و ملا امامان این‌کشور به دست آید.
او به رادیو آزادی گفت:
"برای تأمین حقوق زنان به شیوه مسالمت‌آمیز، باید از علما، رهبران قومی و سایر مردم محل استفاده شود. به نظر من برای رساندن صدای آن‌ها به گوش طالبان از شیوه‌های استفاده شود که نه به طالبان مشکل ایجاد کند و نه هم برای زنان."
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به پرسش‌های رادیو آزادی در مورد این نگرانی‌ها پاسخ نداد.
اما پیش از این دیگر مقام‌های حکومت طالبان گفته اند که به حقوق تمامی شهروندان در چهارچوب شریعت اسلام پایبند هستند.
طالبان از آغاز حکومت‌شان که نزدیک به سه سال می گذرد، دروازه‌های مکاتب بالاتر از صنف ششم و پوهنتون‌ها را به روی دختران و زنان بسته‌اند.
افزون بر این، طالبان محدودیت‌هایی دیگری را بر کار زنان در بسیاری از مؤسسات دولتی و غیر دولتی، آریشگاه‌ها، سفر بدون محرم و رفتن به پارک‌ها، حمام‌های عمومی و کلب‌های ورزشی نیز وضع کرده‌اند.
