این جوان ۲۹ ساله، که به دلیل نگرانی‌های امنیتی از ذکر نام و محل سکونتش خودداری می‌کند، می گوید که در سال ۲۰۲۴ توسط استخبارات طالبان در شهر کابل بازداشت شد.
او می‌گوید که دلیل بازداشتش، انتشار یک پست انتقادی در فیسبوک بود.
"یک خریطۀ سیاه را به سرم کش کردند. من دیگر نفهمیدم که به کدام طرف می روم و مسیر موتر کدام طرف است، بعد از حدود بیست و پنج دقیقه یا نیم ساعت، موتر وارد یک حویلی شد، مرا پایین کردند. اما خریطۀ سیاه را از سرم نکشیدند تا این که مرا وارد یک ته‌کاوی ساختند و بعد از آن خریطۀ را کشیدند، همان وقت فهمیدم که در یک تهکو هستم، چهار یا پنج ورق در دست شان بود که پست های فیسبوکی مرا اسکرین شات کرده بودند، و برم گفتند که چرا اینها را نوشتی، من برای شان گفتم که اینها از من نیست."
او ادامه می‌دهد که مطلبی با نام مستعار نوشته بود که در آن از سیاست‌های طالبان، به‌ویژه بستن مکاتب و باز کردن مدارس دینی، انتقاد کرده بود:
"ایجاد مدرسه ها را انتقاد کرده بودم که طالبان دروازه های مکاتب و دانشگاه ها را بستند و دروازه های مدارس را باز ماندند به روی نوجوانان بخاطر جلب و جذب سربازان تازه نفس در صفوف خود، این مطلب با وجود این که به اسم مستعار بود ولی اینها(طالبان) فهمیده بودند و من را به شدت بخاطر این لت و کوب کردند که این از شما است، این موضوع را اعتراف نکردم اما بسیار روی این مطلب مرا شکنجه کردند."
مانند این مرد، افراد زیادی هستند که تنها به دلیل کوچک‌ترین انتقاد، بازداشت و شکنجه شده‌اند. یک خبرنگار ۳۴ ساله، که به دلیل ترس از مجازات احتمالی طالبان از گرفتن نامش در این گزارش خودداری می کند، می‌گوید که تقریبا دو سال قبل زندانی شد.
"دلیل بازداشت من فقط فعالیت در عرصۀ رسانه، حقوق بشر و آموزش بوده، وقتی که به آنجا انتقال داده شدم به مدت هفده روز در یکی از خطرناکترین زندان های طالبان قرار گرفتم، حالت آنجا را به چشم خود دیدم که بسیار خطرناک بود، اکثر کسانی که به آنجا آورده و شکنجه می‌شدند اهل رسانه، آزادی و دفاع از ارزش های ملی بودند."
اگرچه سرکوب طالبان بیشتر متوجه فعالان رسانه‌ای و اجتماعی بوده، اما حتی برخی از عالمان دینی نیز از سیاست‌های این گروه در امان نمانده‌اند.
در تازه‌ترین مورد، دو عالم دینی به نام‌های محمود حسن و عبدالقادر قانت، که در یک گردهمایی خواستار به گفته شان "عدالت، مشارکت اقوام و پایان انحصار قدرت در قندهار" شده بودند، توسط استخبارات طالبان بازداشت شدند. برخی از دوستان مولوی محمود حسن به تازگی به رادیو آزادی گفتند که او در زندان طالبان به اثر شکنجه ، در وضعیت بدی قرار دارد.
خواستیم در مورد بازداشت فعالان اجتماعی و عالمان دینی نظر سخنگوی حکومت طالبان را داشته باشیم؛ اما تا تهیه این گزارش حاضر به مصاحبه نشد.
نظریات در مورد این شیوه رفتار طالبان متفاوت است. داوود مایار یکی از کارشناسان به این باور است:
"حکومت داری در کل یک حاکمیت و اقتدار است که اکثراً با جان و قربان نمی‌شود. اختلاف نظر که برای اصلاح باشد یک امر طبیعی است اما گاهی خط سرخ تعین می‌شود."
اما منتقدان می‌گویند که حکومت طالبان هم در داخل و هم در خارج از افغانستان مشروعیت ندارد.
شمس‌الدین حامد، فعال اجتماعی، به این باور است:
"حکومت های غیر مردمی که از طریق زور به قدرت می‌رسند، از مردم و از صدای مردم، از هرگونه اعتراض می‌ترسند، بنابراین طالبان یکی از حکومت های استبدادی، غیر مردمی اند و از ستمی که کرده اند، از جنایات بی شماری که علیه مردم مرتکب شدند، نارضایتی بسیار زیادی که در جامعه وجود دارد."
حامد به این باور است که با سرکوب نمی‌توان از بلند شدن صداهای اعتراض جلوگیری کرد و اینکه این برخوردهای طالبان فقط نارضایتی را عمیق‌تر خواهد کرد.