یک دگروال بازنشسته ارتش امریکا می‌گوید جنگ اوکراین در آستانه یک «انقلاب مبتنی بر هوش مصنوعی» قرار دارد.
فرانک سابچاک، دگروال بازنشسته ارتش امریکا و استاد کالج جنگ بحری این کشور، در گفت‌وگو با واژا تاوبریدزه، از بخش گرجی رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی تأکید کرده است که جنگ اوکراین به نوعی به بن‌بستی شبیه جنگ جهانی اول رسیده است؛ بن‌بستی که این بار نه با مسلسل و گازهای سمی، بلکه با طیاره های بی سرنشین شکل گرفته است.
او توضیح داد که روسیه در میدان نبرد تنها موفق به پیشروی‌های جزئی می‌شود، گاهی در حد یک کیلومتر مربع در روز، و این روند به شکلی نیست که چشم‌انداز اشغال اوکراین را محتمل کند. بر اساس گزارش «مؤسسه مطالعات جنگ»، اگر روسیه با همین سرعت کنونی پیشروی کند، تصرف اوکراین برایش ۳۰۰ سال طول خواهد کشید.
به گفته آقای سابچاک، طیاره های بی سرنشین نقشی دوگانه ایفا کرده‌اند: از یک سو امکان شناسایی و نظارت دقیق را برای هر دو طرف فراهم کرده‌اند و از سوی دیگر، به «نیروی هوایی ارزان‌قیمت» بدل شده‌اند که موازنه قدرت هوایی را به نفع اوکراین تغییر داده است.
سابچاک افزود: همان‌طور که توپخانه در گذشته «پادشاه میدان نبرد» محسوب می‌شد، اکنون این طیاره ها این نقش را تا حد زیادی به دست گرفته‌اند و با ورود هوش مصنوعی به سیستم هدایت آنها، جهان در آستانه تحول بزرگی در قسمت تسلیحات قرار گرفته است. او گفت تاکنون طیاره های بی سرنشین به‌طور کامل در کنترل هوش مصنوعی نبوده‌اند، اما این مسئله‌ای است که «دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد.»
در این باره، خبرنگار رادیو اروپای آزاد از او پرسیده است که «اگر هدایت و کنترل لحظه‌به‌لحظه طیاره های بی سرنشین به تدریج به دست هوش مصنوعی بیفتد، که به نظر می‌رسد روند ترجیحی باشد، آیا این موضوع موازنه را به‌طور قاطع به سود این طیاره ها تغییر خواهد داد؟»
آقای سابچاک در پاسخ گفت که «بله، قطعاً. ما در آستانه، یا شاید همین حالا در آغاز، یک انقلاب در عرصه سلاحها هستیم، انقلابی که در آن هوش مصنوعی هدایت نهایی طیاره های بی سرنشین را بر عهده می‌گیرد. تاکنون طیاره های بی سرنشین با کنترل کامل هوش مصنوعی که انسان به‌طور کامل از چرخه حذف شده باشد، ندیده‌ایم؛ اما واژه کلیدی اینجاست: «هنوز». با ادامه این جنگ فرسایشی و افزایش ناامیدی کشورها، گزینه‌هایی که روزی ناپذیرفتنی یا خارج از قواعد تصور می‌شدند، ممکن است بهترین راه‌حل به نظر برسند.»
این استاد نظامی در عین حال تأکید کرد که روسیه توان مانورهای نظامی بزرگ و سریع را ندارد و ارتشش عمدتاً با تکیه بر نیروهای انسانی و تلفات بالا پیش می‌رود، در حالی که امریکا و ناتو بر فناوری و آتش از راه دور متکی هستند.
در همین زمینه خبرنگار رادیو اروپای آزاد از او پرسید که «اما در هفته‌های اخیر سرعت نبرد افزایش یافته است. وضعیت در نزدیکی پوکروفسک و کوپیانسک بسیار وخیم شد؛ جایی که روس‌ها به یک رخنه تاکتیکی دست یافتند اما سپس توسط نیروهای اوکراینی عقب رانده شدند.»
آقای سابچاک در پاسخ گفت حتی در صورت تصرف شهرهایی مانند «پوکروفسک»، این دستاورد برای روسیه تاکتیکی خواهد بود نه راهبردی، زیرا ارتش این کشور دیگر تجهیزات و آموزش کافی برای جنگ‌های مانوری ندارد.
سابچاک با اشاره به حمایت ایران و کوریای شمالی از روسیه هشدار داد که ادامه این کمک‌ها می‌تواند برای اوکراین مشکل‌ساز شود، اما در نهایت «کلید موفقیت اوکراین در دست امریکاست» زیرا نیمی از کمک‌های نظامی این کشور از سوی واشنگتن تأمین می‌شود.
او همچنین دربارهٔ تولید موشک جدید «فلامینگو» توسط اوکراین گفت این یک نوآوری تاکتیکی است اما هیچ سیستم تسلیحاتی به‌تنهایی سرنوشت جنگ را تغییر نمی‌دهد.
کی‌یف تولید موشک جدید «فلامینگو» را آغاز کرده است؛ سلاح که بسیاری آن را هم‌تراز و حتی در برخی جنبه‌ها برتر از نمونه امریکایی می‌دانند.
با این حال، به گفته فرانک سابچاک، سرنوشت این جنگ نه با یک موشک یا یک عملیات خاص، بلکه با فرسایش توان صنعتی و اراده ملی یکی از طرفین رقم خواهد خورد.
