هر چند حکومت افغانستان پس از شش روز جنگ در غزنی از تأمین امنیت آن ولایت خبر می‌دهد اما دفتر هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد و انستیتوت صلح و جنگ افغانستان وضعیت بشری غزنی را نگران کننده و خطرناک می‌دانند.
حکمت الله اعظمی رئیس این انستیتوت روز جمعه در صحبت با رادیو آزادی گفت، طرف‌های درگیر جنگ باید بر اساس قوانین بین‌المللی جنگ برای امداد رسانان بشری اجازه دهند که برای مردم غذا و خدمات صحی را برسانند.
حکمت الله اعظمی
وی گفت:
"این مسئله از هر لحاظ یک فاجعه بزرگ است و باید به آن رسیده‌گی کامل صورت گیرد، یکی خدمات صحی است که برای طرف‌های درگیر جنگ به وقت معین رسانیده شود و این یک نیاز است و دیگر این‌که اجساد به وقت معین انتقال یابد."
آقای اعظمی می‌گوید، حکومت افغانستان باید بخاطر وقوع چنین حوادث برنامه‌های لازم داشته باشد تا مردم بخاطر کمبود خدمات صحی و مواد غذایی با مشکلات مواجه نگردند.
این در حالیست که اوچا یا دفتر هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد نیز وضعیت غزنی را خطرناک و بحرانی خوانده از نهاد‌های کمک کننده خواسته‌است تا کمک‌های عاجل را به آن ولایت برساند.
به اساس گزارش تازه این اداره، هنوز هم در شهر غزنی برق نیست و مردم با کمبود آب صحی آشامیدنی مواجه بوده و علاوه بر کمبود مواد غذایی به خدمات صحی نیز دسترسی اندک دارند.
پیش از این یوناما گفته‌است که زمینه‌ها را بخاطر رسانیدن کمک به ولایت غزنی مساعد ساخته اما می‌گوید، بندش راه‌ها و تهدیدات امنیتی روند کمک رسانی به آن ولایت را به مشکل مواجه ساخت‌است.
در جریان حمله طالبان مسلح بر ولایت غزنی صد‌ها تن کشته و زخمی شده و علاوه بر ساختمان‌های دولتی حدود ده مارکیت تجارتی، صد‌ها دکان به آتش کشیده شده‌اند.
محمد اشرف غنی رئیس جمهور کشور صبح روز جمعه بخاطر ارزیابی وضعیت امنیتی غزنی به آن ولایت سفر کرد.
آقای غنی در جریان این سفر بخاطر اعمار ساختمان‌های دولتی ۲۰ میلیون دالر را اختصاص داد.
از سوی هم عنایت ناصر یک‌تن از فعالان جامعه مدنی غزنی می‌گوید، مردم غزنی با مشکلات فزیکی و روانی دست و گریبان هستند.
وی افزود:
"در این جنگ مردم متضرر شده‌است تقریباً تمام زنده‌گی اقتصادی و اجتماعی آنان خراب شده و ادارات دولتی هم فلج است و دشمن هنوز هم در اطراف شهر جابجا است و یکبار دیگر می‌خواهند تا به غزنی حمله کنند."
آقای ناصر می‌گوید، باشنده‌های غزنی هنوز هم با کمبود مواد غذایی، خدمات صحی و آب شامیدنی مواجه هستند که باید ادارات کمک رسان به آن توجه جدی نمایند.
فرشته ندا