زمانیکه آدمیرال مایک مولن لوی درستیز ایالات متحدهء امریکا اظهار داشت، شبکهء حقانی بازوی حقیقی (ISI) به شمار رفته، سازمان استخباراتی پاکستان جنگ را در افغانستان توسط دیگران به پیش می برد، می شد، پژواک و انعکاس صدای موصوف را حتی از کابل شنید که تکرار می کرد، مگر به شما نگفته بودیم!؟
آدمیرال مایک مولن لوی گفت، در سالیان اخیر سازمان استخباراتی پاکستان یا (ISI) مستقیماً به یک سلسله حملات برضد امریکا و سایر اهداف مساعدت کرده است.
قبلاً حنیف اتمرسابق وزیر داخلهء افغانستان در یک مصاحبه با مجلهء تایم گفته بود:
«این کاملاً واضحست که تروریست ها به مساعدت و حمایت (ISI) و شبکهء القاعده، عمداً و پلان شده سیاستمداران افغان، تاسیسات حکومتی و قوت های خارجی را مورد حمله قرار می دهند.»
مجلهء تایم می نویسد:
چیزی را که آقای اتمر نمی فهمید، این بود که چرا امریکایی ها در این رابطه کاری را انجام نمی دهند؟
آقای اتمر پرسیده بود، چرا جلو مساعدت به آن ها گرفته نمی شود؟
در صورتیکه اسامه را می توان در پناهگاه مصوونش مورد حمله قرار داد، پس چرا پناه گاه های مصوون سایر تروریستانی که بالای افغان های بی گناه و نیرو های خارجی تعرض می کنند، مورد حمله قرار نمی گیرد؟
به نظر می رسد که اینک قانون گذاران امریکایی عین پرسش ها را طرح می کنند.
اندکی بعد از اظهارات آدمیرال مایک مولن، دایان فینستاین(Dianne Feinstein) رییس کمیتهء استخبارت مجلس سنای امریکا از وزارت خارجهء آن کشور خواست تا شبکهء حقانی را درج لست سازمان های تروریستی بین المللی سازد.
در صورت اجرای این کار، پاکستان را خطر این که به حیث یک کشور حامی تروریزم شناخته شود، تهدید می کند. شاید این کار یک تعدادی را به خاطر بازی دوگانهء پاکستان راضی سازد، اما نقش چندان در حل این مشکل نخواهد داشت.
مجلهء تایم می نویسد:
با ترور برهان الدین ربانی رییس شورای عالی صلح افغانستان واضح شد که مصالحه با طالبان، ستراتیژیی نیست که بتواند در کوتاه مدت افغانستان را به سوی صلح و آرامش سوق دهد.
پاکستان می کوشد بالای مذاکرات صلح تاثیر وارد کند. این کار را هند و روسیه نیز انجام خواهند داد.
با آنکه نیرو های امنیتی افغانستان قویتر شده می روند؛ تا زمانیکه برخی گروپ های ایرانی یا حکومت ایران به گروپ های شورشیان اسحله و مواد منفجره مساعدت کنند و رهبری طالبان، شبکهء حقانی و سایر گروه های ضد حکومت افغانستان در داخل پاکستان پناه گاه های مصوون داشته باشند، نیرو های امنیتی افغان نخواهند توانست، امنیت و ثبات را در افغانستان تامین کنند.
هند با سرمایه گزاری در افغانستان نقش و سهم خود را دارد که حضور آن کشور در افغانستان باعث نگرانی پاکستان می شود. ایران، چین و روسیه که خواهان حضور دراز مدت امریکا در افغانستان نمی باشند، خواستار تاثیرات خودشان در افغانستان اند.
مجلهء تایم با نقل قول از کاوپرکولس (Cowper-Coles) سفیر سابق بریتانیا در افغانستان و مولف تلگرام های از کابل(Cables From Kabul) می نویسد:
«موضوع افغانستان تا زمانی حل نخواهد شد که قدرت های منطقوی به طور فعالانه در حل این مساله دخیل ساخته نشوند.»
آدمیرال مایک مولن لوی گفت، در سالیان اخیر سازمان استخباراتی پاکستان یا (ISI) مستقیماً به یک سلسله حملات برضد امریکا و سایر اهداف مساعدت کرده است.
قبلاً حنیف اتمرسابق وزیر داخلهء افغانستان در یک مصاحبه با مجلهء تایم گفته بود:
«این کاملاً واضحست که تروریست ها به مساعدت و حمایت (ISI) و شبکهء القاعده، عمداً و پلان شده سیاستمداران افغان، تاسیسات حکومتی و قوت های خارجی را مورد حمله قرار می دهند.»
مجلهء تایم می نویسد:
چیزی را که آقای اتمر نمی فهمید، این بود که چرا امریکایی ها در این رابطه کاری را انجام نمی دهند؟
آقای اتمر پرسیده بود، چرا جلو مساعدت به آن ها گرفته نمی شود؟
در صورتیکه اسامه را می توان در پناهگاه مصوونش مورد حمله قرار داد، پس چرا پناه گاه های مصوون سایر تروریستانی که بالای افغان های بی گناه و نیرو های خارجی تعرض می کنند، مورد حمله قرار نمی گیرد؟
به نظر می رسد که اینک قانون گذاران امریکایی عین پرسش ها را طرح می کنند.
اندکی بعد از اظهارات آدمیرال مایک مولن، دایان فینستاین(Dianne Feinstein) رییس کمیتهء استخبارت مجلس سنای امریکا از وزارت خارجهء آن کشور خواست تا شبکهء حقانی را درج لست سازمان های تروریستی بین المللی سازد.
در صورت اجرای این کار، پاکستان را خطر این که به حیث یک کشور حامی تروریزم شناخته شود، تهدید می کند. شاید این کار یک تعدادی را به خاطر بازی دوگانهء پاکستان راضی سازد، اما نقش چندان در حل این مشکل نخواهد داشت.
مجلهء تایم می نویسد:
با ترور برهان الدین ربانی رییس شورای عالی صلح افغانستان واضح شد که مصالحه با طالبان، ستراتیژیی نیست که بتواند در کوتاه مدت افغانستان را به سوی صلح و آرامش سوق دهد.
پاکستان می کوشد بالای مذاکرات صلح تاثیر وارد کند. این کار را هند و روسیه نیز انجام خواهند داد.
با آنکه نیرو های امنیتی افغانستان قویتر شده می روند؛ تا زمانیکه برخی گروپ های ایرانی یا حکومت ایران به گروپ های شورشیان اسحله و مواد منفجره مساعدت کنند و رهبری طالبان، شبکهء حقانی و سایر گروه های ضد حکومت افغانستان در داخل پاکستان پناه گاه های مصوون داشته باشند، نیرو های امنیتی افغان نخواهند توانست، امنیت و ثبات را در افغانستان تامین کنند.
هند با سرمایه گزاری در افغانستان نقش و سهم خود را دارد که حضور آن کشور در افغانستان باعث نگرانی پاکستان می شود. ایران، چین و روسیه که خواهان حضور دراز مدت امریکا در افغانستان نمی باشند، خواستار تاثیرات خودشان در افغانستان اند.
مجلهء تایم با نقل قول از کاوپرکولس (Cowper-Coles) سفیر سابق بریتانیا در افغانستان و مولف تلگرام های از کابل(Cables From Kabul) می نویسد:
«موضوع افغانستان تا زمانی حل نخواهد شد که قدرت های منطقوی به طور فعالانه در حل این مساله دخیل ساخته نشوند.»
