صدراعظمان کشورهای عضو اتحادیه اروپا به بروکسل آمدند تا روی این موضوع بحث کنند که بودجه هفت سال آینده یعنی سال های ( 2014-2020 ) این اتحادیه چند باشد و چگونه به مصرف برسد.
کمسیون بودجه اروپایی جمعاً اندکی بیشتر از یک تریلیون یورو پیشنهاد نموده است که 85 فیصد آن توسط کشورهای عضو اتحادیه اروپا، عمدتاً از طریق حق العضویت متکی به تولید نا خالص داخلی آنها پرداخته می شود.
از مجموع بودجه، چهار- پنجم حصه آن به پالیسی مشترک زراعتی اتحادیه اروپا و سیاست همبستگی برای تمویل پروژه ها در کشور های فقیر تر این اتحادیه به مصرف می رسد. اما به گفته جنیس امانویل لیدس(Janis Emmanouilidis) از مرکز پالیسی اروپا، مذاکره در مورد تفصیل این بودجه، بحث های تندی را بر انگیخته است:
وی گفته است:
« مجموع بودجهء پیشنهادی، یک فیصد اقتصاد کل اتحادیه را تشکیل می دهد. اما حالا ما راجع یک قسمت کوچک این یک فیصد می جنگیم. در فرجام ما راجع به مقدار زیاد پول بحث و گفتگو نمی کنیم. اما این بحث ها بخاطر آن مهم است که در عین زمان یک چانه زنی سیاسی است که صورت می گیرد. حکومت های کشورهای عضو می خواهند زمانیکه به کشور های شان برگردند، به مردم خود بگویند که ما برای منافع خود سخت تلاش نمودیم و در آخر قادر شدیم تا روی آنچه که خواست ما بود معامله کردیم.»
امانویل لیدس می گوید، اگر آنها تا ختم سال با هم به توافق نرسند، بسیاری از پروژه های درازمدت اتحادیه اروپا خاصتاً در مرکز و شرق اروپا مختل یا قطع خواهد شد.
سوال اینجاست که در میان کشور های عضو اتحادیه اروپا، کی چه می خواهد؟
حامیان بودجه به دو گروپ تقسیم شده اند: یکی که بنام "دوستان همبستگی" یاد می گردند، کشور های را شامل اند که می خواهند از آنچه حق العضویت می پردازند پول بیشتراز بودجه بدست بیاورند. این ها می خواهند سطح فعلی مصارف یا حفظ شود و یا بیشتر شود. گروپ دیگر، بنام "دوستان مصرف بهتر" که پول بیشتر به بودجه اتحادیه اروپا می پردازند، طرفدار کاهش مصرف هستند. اما حتی در داخل گروپ آخر، موضع و موقعیت آنها متفاوت است.
مثلاً بریتانیا و سویدن می خواهند از بودجه پیشنهادی به اندازه 200 ملیارد یورو کم شود. آلمان فکر می کند که این مقدار بسیار زیاد است. فرانسه هم طرفدار کاهش بودجه است، اما می خواهد پول پالیسی مشترک زراعتی حفظ گردد.
کشورهای "دوستان همبستگی" مانند پولند، یونان و پرتگال، برای زنده کردن اقتصاد شان نیز طرفدار نظر فرانسه اند و می خواهند بودجه فعلی حفظ شود.
خوزه مانویل باروسو، رییس کمسیون اتحادیه اروپا می گوید:
« مهم ترین افزار که ما به سطح اروپا برای سرمایه گزاری در جهت رشد داریم، بودجه است. حال باید بیبینیم که آیا حکومت ها که همیشه می گویند رشد بسیار مهم است، حاضر هستند که روی مهم ترین افزار سرمایه گذاری به موافقه برسند یا خیر؟»
سوال می شود که بعد از این همه جر و بحث ها چه اتفاق خواهد افتاد؟
احتمال زیاد وجود دارد که کشور های عضو اتحادیه به توافق نرسند، زیرا بسیاری کشور ها تهدید کرده اند که اگر به خواسته های شان جواب گفته نشود، پیشنهاد را ویتو خواهند کرد.
هرمن وان رامپوی، رییس شورای اروپایی یک مسوده را توزیع کرده که در آن پیشنهاد شده تا 75 ملیارد یورو از بودجه پیشنهادی کمسیون اروپایی کم شود. از این جمله، 30 ملیارد آن برای پالیسی زراعت و متباقی برای پروژه های همبستگی. اما سر نوشت این پیشنهاد مربوط به دیوید کامرون خواهد بود که در داخل کشورش به علت کسر بودجه تحت فشار قرار دارد.
کمسیون بودجه اروپایی جمعاً اندکی بیشتر از یک تریلیون یورو پیشنهاد نموده است که 85 فیصد آن توسط کشورهای عضو اتحادیه اروپا، عمدتاً از طریق حق العضویت متکی به تولید نا خالص داخلی آنها پرداخته می شود.
از مجموع بودجه، چهار- پنجم حصه آن به پالیسی مشترک زراعتی اتحادیه اروپا و سیاست همبستگی برای تمویل پروژه ها در کشور های فقیر تر این اتحادیه به مصرف می رسد. اما به گفته جنیس امانویل لیدس(Janis Emmanouilidis) از مرکز پالیسی اروپا، مذاکره در مورد تفصیل این بودجه، بحث های تندی را بر انگیخته است:
وی گفته است:
« مجموع بودجهء پیشنهادی، یک فیصد اقتصاد کل اتحادیه را تشکیل می دهد. اما حالا ما راجع یک قسمت کوچک این یک فیصد می جنگیم. در فرجام ما راجع به مقدار زیاد پول بحث و گفتگو نمی کنیم. اما این بحث ها بخاطر آن مهم است که در عین زمان یک چانه زنی سیاسی است که صورت می گیرد. حکومت های کشورهای عضو می خواهند زمانیکه به کشور های شان برگردند، به مردم خود بگویند که ما برای منافع خود سخت تلاش نمودیم و در آخر قادر شدیم تا روی آنچه که خواست ما بود معامله کردیم.»
امانویل لیدس می گوید، اگر آنها تا ختم سال با هم به توافق نرسند، بسیاری از پروژه های درازمدت اتحادیه اروپا خاصتاً در مرکز و شرق اروپا مختل یا قطع خواهد شد.
سوال اینجاست که در میان کشور های عضو اتحادیه اروپا، کی چه می خواهد؟
حامیان بودجه به دو گروپ تقسیم شده اند: یکی که بنام "دوستان همبستگی" یاد می گردند، کشور های را شامل اند که می خواهند از آنچه حق العضویت می پردازند پول بیشتراز بودجه بدست بیاورند. این ها می خواهند سطح فعلی مصارف یا حفظ شود و یا بیشتر شود. گروپ دیگر، بنام "دوستان مصرف بهتر" که پول بیشتر به بودجه اتحادیه اروپا می پردازند، طرفدار کاهش مصرف هستند. اما حتی در داخل گروپ آخر، موضع و موقعیت آنها متفاوت است.
مثلاً بریتانیا و سویدن می خواهند از بودجه پیشنهادی به اندازه 200 ملیارد یورو کم شود. آلمان فکر می کند که این مقدار بسیار زیاد است. فرانسه هم طرفدار کاهش بودجه است، اما می خواهد پول پالیسی مشترک زراعتی حفظ گردد.
کشورهای "دوستان همبستگی" مانند پولند، یونان و پرتگال، برای زنده کردن اقتصاد شان نیز طرفدار نظر فرانسه اند و می خواهند بودجه فعلی حفظ شود.
خوزه مانویل باروسو، رییس کمسیون اتحادیه اروپا می گوید:
« مهم ترین افزار که ما به سطح اروپا برای سرمایه گزاری در جهت رشد داریم، بودجه است. حال باید بیبینیم که آیا حکومت ها که همیشه می گویند رشد بسیار مهم است، حاضر هستند که روی مهم ترین افزار سرمایه گذاری به موافقه برسند یا خیر؟»
سوال می شود که بعد از این همه جر و بحث ها چه اتفاق خواهد افتاد؟
احتمال زیاد وجود دارد که کشور های عضو اتحادیه به توافق نرسند، زیرا بسیاری کشور ها تهدید کرده اند که اگر به خواسته های شان جواب گفته نشود، پیشنهاد را ویتو خواهند کرد.
هرمن وان رامپوی، رییس شورای اروپایی یک مسوده را توزیع کرده که در آن پیشنهاد شده تا 75 ملیارد یورو از بودجه پیشنهادی کمسیون اروپایی کم شود. از این جمله، 30 ملیارد آن برای پالیسی زراعت و متباقی برای پروژه های همبستگی. اما سر نوشت این پیشنهاد مربوط به دیوید کامرون خواهد بود که در داخل کشورش به علت کسر بودجه تحت فشار قرار دارد.
