شورای عالی صلح افغانستان می گوید که در پروسهء صلح به نظریات طالبان توجه نشده و این امر سبب ادامه جنگ و مخالفت ها شده است.
شورای عالی صلح به این باور است که یکی از عوامل ادامه جنگ و مداخلهء کشور های خارجی در امور افغانستان، عدم توجه به نظریات و مشکلات مخالفین مسلح می باشد.
معصوم ستانکزی رییس دارالانشای این شور به روز پنجشنبه در نشست موسسه جامعه مدنی در کابل گفت که برای پایان بخشیدن به خشونت های جاری در کشور، نیاز است تا نظریات و مشکلات مخالفین مسلح هم شنیده شود:
« آن کسانی که در نظام سیاسی کنونی افغانستان هستند و کسانی که عضویت جامعه مدنی دارند این تشویش را دارند که اگر مخالفان بیایند، پالیسی های آنها بسیار تنگ نظرانه است و با آمدن آنها چی پیش می شود، برای چی با آنها صلح کنیم و تمام ملامتی را به طرف آنها می اندازند.
و اگر با آن طرف حرف زده شود، آنها می گویند که ما در خانه های خود مصوون نیستیم، طیاره ها بمبارد می کنند، به بندی خانه ها می افتیم، با 75 درصد از مردم که من صحبت کرده ام اکثریت شان گفته اند که از سال 2003 تا 2005 مجبور شده اند که از خانه های خود بیرون شوند در جنگ روی بیاوریم و سهم بگیریم.»
آقای ستانکزی همچنان گفت که طی سال های گذشته از فرصت های مناسب به هدف ایجاد اتحاد ملی و ختم بی عدالتی ها استفاده موثر نشده است.
به گفته وی، ضرورت است تا از شیوه های استفاده شوند که در اذهان مردم یک تغییر مثبت ایجاد گردد.
در عین حال شمار از فعالان جامعه مدنی به این باور اند که حکومت افغانستان به جوانب خارجی جنگ جاری در این کشور بسیار متوجه بوده، اما در مورد عوامل داخلی آن چندان توجه نداشته است.
به نظر آنها فساد اداری و حکومت داری ضعیف از عواملی استند که سبب ادامه جنگ در این کشور شده اند.
عزیز رفیعی یک عضوی جامعه مدنی می گوید که با در نظرداشت وضعیت کنونی در کشور، ایجاب می کند که از تدابیر جدی استفاده شود:
« جامعه مدنی قدم های اساسی و بنیادین برای عملی نمودن موثر راهبرد فراگیر صلح را بیان می دارد.
هماهنگی بهتر بین نهاد های جامعه مدنی و کشانیدن گروه ها و ساختار های موجود اجتماعی به سوی صلح.
افهام و تفهیم یا ارتباطات، همکاری یعنی ایجاد ایتلاف ها با نهاد های کلیدی در افغانستان، جامعه مدنی می تواند در برگیرنده نهاد های سرد شده، گروه های محلی ،انجمن های هنری و فرهنگی، اتحادیه های تجاری، نهاد های دینی و مذهبی و ایتلاف ها باشد.»
این انتقادات و نگرانی ها در حالی مطرح می شوند که دو هفته قبل دفتر طالبان به هدف گفتگو های صلح در دوحه پایتخت قطر گشایش یافت.
گشایش این دفتر تحت نام امارت اسلامی و بر افراشته شدن بیرق سفید رنگ طالبان در آن، خشم حکومت افغانستان را برانگیخت.
هر چند با گشایش این دفتر امید ها برای برقراری صلح در اذهان مردم ایجاد شده بود اما تا اکنون مذاکرات رسمی میان نماینده های شورای عالی صلح و طالبان مسلح در این دفتر، آغاز نشده است.
جمشید حبیب زاده
شورای عالی صلح به این باور است که یکی از عوامل ادامه جنگ و مداخلهء کشور های خارجی در امور افغانستان، عدم توجه به نظریات و مشکلات مخالفین مسلح می باشد.
معصوم ستانکزی رییس دارالانشای این شور به روز پنجشنبه در نشست موسسه جامعه مدنی در کابل گفت که برای پایان بخشیدن به خشونت های جاری در کشور، نیاز است تا نظریات و مشکلات مخالفین مسلح هم شنیده شود:
« آن کسانی که در نظام سیاسی کنونی افغانستان هستند و کسانی که عضویت جامعه مدنی دارند این تشویش را دارند که اگر مخالفان بیایند، پالیسی های آنها بسیار تنگ نظرانه است و با آمدن آنها چی پیش می شود، برای چی با آنها صلح کنیم و تمام ملامتی را به طرف آنها می اندازند.
و اگر با آن طرف حرف زده شود، آنها می گویند که ما در خانه های خود مصوون نیستیم، طیاره ها بمبارد می کنند، به بندی خانه ها می افتیم، با 75 درصد از مردم که من صحبت کرده ام اکثریت شان گفته اند که از سال 2003 تا 2005 مجبور شده اند که از خانه های خود بیرون شوند در جنگ روی بیاوریم و سهم بگیریم.»
آقای ستانکزی همچنان گفت که طی سال های گذشته از فرصت های مناسب به هدف ایجاد اتحاد ملی و ختم بی عدالتی ها استفاده موثر نشده است.
به گفته وی، ضرورت است تا از شیوه های استفاده شوند که در اذهان مردم یک تغییر مثبت ایجاد گردد.
در عین حال شمار از فعالان جامعه مدنی به این باور اند که حکومت افغانستان به جوانب خارجی جنگ جاری در این کشور بسیار متوجه بوده، اما در مورد عوامل داخلی آن چندان توجه نداشته است.
به نظر آنها فساد اداری و حکومت داری ضعیف از عواملی استند که سبب ادامه جنگ در این کشور شده اند.
عزیز رفیعی یک عضوی جامعه مدنی می گوید که با در نظرداشت وضعیت کنونی در کشور، ایجاب می کند که از تدابیر جدی استفاده شود:
« جامعه مدنی قدم های اساسی و بنیادین برای عملی نمودن موثر راهبرد فراگیر صلح را بیان می دارد.
هماهنگی بهتر بین نهاد های جامعه مدنی و کشانیدن گروه ها و ساختار های موجود اجتماعی به سوی صلح.
افهام و تفهیم یا ارتباطات، همکاری یعنی ایجاد ایتلاف ها با نهاد های کلیدی در افغانستان، جامعه مدنی می تواند در برگیرنده نهاد های سرد شده، گروه های محلی ،انجمن های هنری و فرهنگی، اتحادیه های تجاری، نهاد های دینی و مذهبی و ایتلاف ها باشد.»
این انتقادات و نگرانی ها در حالی مطرح می شوند که دو هفته قبل دفتر طالبان به هدف گفتگو های صلح در دوحه پایتخت قطر گشایش یافت.
گشایش این دفتر تحت نام امارت اسلامی و بر افراشته شدن بیرق سفید رنگ طالبان در آن، خشم حکومت افغانستان را برانگیخت.
هر چند با گشایش این دفتر امید ها برای برقراری صلح در اذهان مردم ایجاد شده بود اما تا اکنون مذاکرات رسمی میان نماینده های شورای عالی صلح و طالبان مسلح در این دفتر، آغاز نشده است.
جمشید حبیب زاده
