شرما در شوربازار کابل که دستار بزرگ سکهـ ها را به سر دارد در دکانی عطاری اش نشسته در کنار فروشات ادویه یونانی به فالبینی می پردازد.
شرما از طریق فال بینی، دادن تعویض و خواندن روی طالع، نفقهء خانواده اش را تمویل می کند.
شرما به جوانی که در مقابل اش نشسته بود، تعویض داد و به او گفت: « تشویش مکن ازدواج ات با دختری عقد می گردد که خودت می خواهی.»
شرما از این جوان یک هزار افغانی خواست.
شرما مانند تعداد زیادی از افغان های دیگر جریان جنگ های افغانستان مجبور به ترک این کشور شده با خانواده اش به هند رفت، اما او در آنجا کار نیافت و دوباره به افغانستان برگشت.
در ماه سپتمر زمانی که پارلمان افغانستان تصویب یک کرسی برای هندو ها و سکهـ ها در شورای ملی را رد کرد، حامد کرزی رییس جمهور افغانستان مجبور شد که در این مورد فرمانی را صادر کند.
انار کلی هنریار که اکنون در مشرانو جرگه افغانستان از هندو ها و سکهـ ها نماینده گی می کند، می گوید که جنگ های داخلی در افغانستان باعث شد تا هندو ها و سکهـ ها افغانستان را ترک کنند و مانند سایر افغانان به مهاجرت داخلی بپردازند.
سناتور انارکلی هنریار می گوید، زمانی بیشتر از یک صد هزار هندو و سکهـ در افغانستان زنده گی می کردند.
سناتور هنریار اضافه کرد، پنج هزار هندو و سکهـ که در افغانستان زندگی می کنند، دارای اقتصاد پایین بوده در دکان های تکه فروشی، ادویه یونانی و سایر مشاغل مصروف کار و بار هستند که صرف می توانند نفقه خانواده شان را تهیه کنند.
انارکلی هنریار گفت، تنها جنگ باعث فرار هندو ها و سکهـ ها از افغانستان نشده است. به گفتهء او آنها در افغانستان به بدرفتاری و تبعیض اجتماعی نیز رو به رو بودند و این مشکلاتی اند که بر روح و روان هندو ها و سکهـ های افغان تاثیر منفی گذاشته اند.
انارکلی هنریار گفت که در گذشته ها به مذهب، رسوم و عنعنات یکدیگر در بین مردم احترام متقابل وجود داشت. اما به گفتهء وی این چیزیست که در اثر جنگ های دوامدار آهسته آهسته از بین رفته است.
خانم هنریار گفت: از اینکه ما به زبان هندی صحبت می کنیم و فرهنگ نزدیک با هندی ها را داریم. تعدادی فکر می کنند که ما از هند به اینجا آمده ایم.
انارکلی هنریار افزود، ما از قدیمی ترین باشنده های افغانستان هستیم.
اکثریت هندو ها و سکهـ های افغان می گویند، به آنها فرصت های کاری داده نمی شود.
شوربازار کابل که زمانی مرکز کار و بار هندوها و سکهـ ها بود، اما اکنون به ندرت هندوی را می بینی که مصروف کار در این منطقه باشد.
سکهـ ها و هندو های افغان می گویند، تبعیض در برابر آنها برای اولین بار در دوران حاکمیت طالبان به اوج اش رسید.
طالبان به آنها گفته بودند که در پیشانی های شان به رنگ سرخ قشقه بکشند و در بازو ها و یا سر های شان پارچهء سرخ بیبندند تا با سایرن شناخته شوند.
هر چند با سرنگونی رژیم طالبان و ایجاد اداره موقت این تبعیض کاهش یافت و تعداد از هندو ها و سکهـ های افغان دوباره به افغانستان برگشتند. اما با آنها برخورد تبعیض آمیز صورت گرفته و فرصت کاری برای تعداد از آنها مساعد نبوده است.
به گفته آگاهان امور، همین موضوع شاید عامل شود که هندو ها و سکهـ ها پس از سال 2014 میلادی افغانستان را بار دیگر ترک کنند.
در میان هندو های که می خواهند افغانستان را ترک کنند، یکی هم رام پرکاش می باشد. او سابقه دار ترین عکاس شهر کابل می باشد که دکان عکاسی اش را در سال 1955 میلادی در کابل باز کرده است.
تعداد زیاد اعضای خانوادهء پرکاش در هند به سر می برند. او تلاش دارد که دوکان عکاسی اش را بفروشد و به هند برود. اما تا هنوز به این کار موفق نه شده است.
پرکاش به روزنامه نیویارک تایمز گفت که دکان وی در شهر کابل خیلی شهرت دارد و به همین دلیل مورد هدف قرار می گیرد.
عرصه دیگر مشکلات هندو ها و سکهـ ها آموزش و تعلیم و تربیه کودکان آنها در این کشور می باشد.
تعداد از هندوها و سکهـ های افغان می گویند که آنها فرزندان شان بخصوص دختران را از ترس و هراس به مکتب روان نمی کنند و حتی در برخی از ولایات که تعداد از آنها کمتر اند کودکان در داخل درمسال های شان آموزش می بینند.
سناتور انارکلی هنریار با تایید این مشکل گفت، کودکان هندو و سکهـ مطابق قانون حق دارند مانند دیگر اطفال افغان در مکاتب به آموزش بپردازند. اما به گفتهء خانم انارکلی هنریار زمانی که این کودکان به مکتب می روند در راه مکتب از سوی همشهریان، دیگر کودکان و هم صنفان شان مورد بدرفتاری و توهین قرار می گیرند.
خانم هنریار اضافه کرد که وزارت معارف افغانستان در این اواخر دو مکتب اختصاصی برای هندو ها را در شهر کابل و جلال آباد افتتاح کرد که این مکاتب صرفاً به سطح ابتدایه می باشند.
شرما از طریق فال بینی، دادن تعویض و خواندن روی طالع، نفقهء خانواده اش را تمویل می کند.
شرما به جوانی که در مقابل اش نشسته بود، تعویض داد و به او گفت: « تشویش مکن ازدواج ات با دختری عقد می گردد که خودت می خواهی.»
شرما از این جوان یک هزار افغانی خواست.
شرما مانند تعداد زیادی از افغان های دیگر جریان جنگ های افغانستان مجبور به ترک این کشور شده با خانواده اش به هند رفت، اما او در آنجا کار نیافت و دوباره به افغانستان برگشت.
در ماه سپتمر زمانی که پارلمان افغانستان تصویب یک کرسی برای هندو ها و سکهـ ها در شورای ملی را رد کرد، حامد کرزی رییس جمهور افغانستان مجبور شد که در این مورد فرمانی را صادر کند.
انار کلی هنریار که اکنون در مشرانو جرگه افغانستان از هندو ها و سکهـ ها نماینده گی می کند، می گوید که جنگ های داخلی در افغانستان باعث شد تا هندو ها و سکهـ ها افغانستان را ترک کنند و مانند سایر افغانان به مهاجرت داخلی بپردازند.
سناتور انارکلی هنریار می گوید، زمانی بیشتر از یک صد هزار هندو و سکهـ در افغانستان زنده گی می کردند.
سناتور هنریار اضافه کرد، پنج هزار هندو و سکهـ که در افغانستان زندگی می کنند، دارای اقتصاد پایین بوده در دکان های تکه فروشی، ادویه یونانی و سایر مشاغل مصروف کار و بار هستند که صرف می توانند نفقه خانواده شان را تهیه کنند.
انارکلی هنریار گفت، تنها جنگ باعث فرار هندو ها و سکهـ ها از افغانستان نشده است. به گفتهء او آنها در افغانستان به بدرفتاری و تبعیض اجتماعی نیز رو به رو بودند و این مشکلاتی اند که بر روح و روان هندو ها و سکهـ های افغان تاثیر منفی گذاشته اند.
انارکلی هنریار گفت که در گذشته ها به مذهب، رسوم و عنعنات یکدیگر در بین مردم احترام متقابل وجود داشت. اما به گفتهء وی این چیزیست که در اثر جنگ های دوامدار آهسته آهسته از بین رفته است.
خانم هنریار گفت: از اینکه ما به زبان هندی صحبت می کنیم و فرهنگ نزدیک با هندی ها را داریم. تعدادی فکر می کنند که ما از هند به اینجا آمده ایم.
انارکلی هنریار افزود، ما از قدیمی ترین باشنده های افغانستان هستیم.
اکثریت هندو ها و سکهـ های افغان می گویند، به آنها فرصت های کاری داده نمی شود.
شوربازار کابل که زمانی مرکز کار و بار هندوها و سکهـ ها بود، اما اکنون به ندرت هندوی را می بینی که مصروف کار در این منطقه باشد.
سکهـ ها و هندو های افغان می گویند، تبعیض در برابر آنها برای اولین بار در دوران حاکمیت طالبان به اوج اش رسید.
طالبان به آنها گفته بودند که در پیشانی های شان به رنگ سرخ قشقه بکشند و در بازو ها و یا سر های شان پارچهء سرخ بیبندند تا با سایرن شناخته شوند.
هر چند با سرنگونی رژیم طالبان و ایجاد اداره موقت این تبعیض کاهش یافت و تعداد از هندو ها و سکهـ های افغان دوباره به افغانستان برگشتند. اما با آنها برخورد تبعیض آمیز صورت گرفته و فرصت کاری برای تعداد از آنها مساعد نبوده است.
به گفته آگاهان امور، همین موضوع شاید عامل شود که هندو ها و سکهـ ها پس از سال 2014 میلادی افغانستان را بار دیگر ترک کنند.
در میان هندو های که می خواهند افغانستان را ترک کنند، یکی هم رام پرکاش می باشد. او سابقه دار ترین عکاس شهر کابل می باشد که دکان عکاسی اش را در سال 1955 میلادی در کابل باز کرده است.
تعداد زیاد اعضای خانوادهء پرکاش در هند به سر می برند. او تلاش دارد که دوکان عکاسی اش را بفروشد و به هند برود. اما تا هنوز به این کار موفق نه شده است.
پرکاش به روزنامه نیویارک تایمز گفت که دکان وی در شهر کابل خیلی شهرت دارد و به همین دلیل مورد هدف قرار می گیرد.
عرصه دیگر مشکلات هندو ها و سکهـ ها آموزش و تعلیم و تربیه کودکان آنها در این کشور می باشد.
تعداد از هندوها و سکهـ های افغان می گویند که آنها فرزندان شان بخصوص دختران را از ترس و هراس به مکتب روان نمی کنند و حتی در برخی از ولایات که تعداد از آنها کمتر اند کودکان در داخل درمسال های شان آموزش می بینند.
سناتور انارکلی هنریار با تایید این مشکل گفت، کودکان هندو و سکهـ مطابق قانون حق دارند مانند دیگر اطفال افغان در مکاتب به آموزش بپردازند. اما به گفتهء خانم انارکلی هنریار زمانی که این کودکان به مکتب می روند در راه مکتب از سوی همشهریان، دیگر کودکان و هم صنفان شان مورد بدرفتاری و توهین قرار می گیرند.
خانم هنریار اضافه کرد که وزارت معارف افغانستان در این اواخر دو مکتب اختصاصی برای هندو ها را در شهر کابل و جلال آباد افتتاح کرد که این مکاتب صرفاً به سطح ابتدایه می باشند.
