بنبست هفتهء روان در جمهوری خودمختار کریمیای اوکرایین از دیر باز آمدنی بود.
از بیست و پنج سال به این طرف یک مسالهء اساسی منبع تنش میان ساکنان این جزیرهء بحیرهء سیاه بوده است: روس تباران خواهان پیوستن با روسیه بوده اند و تاتار های کریمیا خواهان باقی ماندن در اوکرایین.
ایگور سیمیولوس رییس مرکز مطالعات شرق نزدیک در کیف مرکز اوکرایین می گوید که تاتار های کریمیا به خاطر تاریخ بی نظیر و زجر دهندهء این منطقه، در هراس اند:
« آنان از جانب ساکنان روسی زبان این منطقه یا دقیق تر از جانب گروه های کازاک و دیگر تشکلاتی که تحت شرایط اضطراب سیاسی که در حال حاضر در کریمیا شاهدش استیم، ایجاد شده اند، احساس خطر می کنند و تاتار ها این تهدید را از جانب این گروه ها به شمول تهدید فزیکی حس می کنند.»
درین حال، سیمیولوس می گوید که روس تباران کریمیا فکر می کنند که از کشور شان دور مانده اند و ملی گرایی اوکراینی و ادعا های تاتار های کریمیا را تهدید جدی به خود و فرهنگ شان می دانند.
وقت های که آرامش برقرار بود، روس تباران و تاتار های کریمیا در کنار هم زنده گی می کردند، زیست با همی داشتند و گاهی هم با یک دیگر خویشی می کردند.
اما، در ماه می سال 1944 میلادی بود که تمام دو صد هزار نفوس تاتار های کریمیا توسط قشون سرخ جوزیف ستالین دیکتاتور شوروی به زور به روسیه و آسیای مرکزی تبعید شدند.
ظرف نخستین سال تبعید بود که تقریباً نصف نفوس تاتار های کریمیا جان دادند.
سپس، ستالین روس ها را در جزیرهء ستراتیژیک کریمیا ساکن ساخت و خانه ها و دارایی تاتار ها را به آنان بخشید.
اما، تاتار های کریمیا هرگز هوای برگشتن به سرزمین خود شان را از سر بدر نکردند.
مدثر جلیالوف که مالک دو رستوران در سیمیفیریپول مرکز کریمیاست می گوید که او در تمام زندگی خود می دانست که روزی به کریمیا برخواهد گشت:
« به مجردی که نوشتن را به اساس درس های که پدرم برایم می داد، فرا گرفتم به لئونید بریژینف رهبر پیشین شوروی نامه نوشتم و تقاضا کردم که: پدر کلان عزیز بریژینف! به مردم ما کمک کنید که به وطن شان کریمیا بازگردند.»
با سرنگونی شوروی، آنان برگشتن شان را به کریمیا آغاز کردند و اکنون حدود 12 درصد نفوس کریمیا را تشکیل می دهند.
ولی اکنون هم با مشکل رو به رو استند: روس تباران کریمیا عمدتاً این را رد می کنند که تاتار ها در زمان حاکمیت شوروی زجر دیده اند و هنوز هم به همان افسانهء ساخته و پرداختهء ستالین باور دارند که تمام تاتارها در جریان جنگ جهانی دوم با نازی های آلمان همدست بوده اند.
به تازگی یک عضو پارلمان کریمیا که از اقلیت تاتار های این منطقه است به معترضان ضد روسیه گفت که تلاش های در جریان اند که این جزیره جزو خاک روسیه شود. معترضان ضد روسیه در کریمیا از حکومت جدید اوکرایین که ویکتور یانوکوویچ رییس جمهور این کشور را برکنار ساخت، پشتیبانی می کنند.
از بیست و پنج سال به این طرف یک مسالهء اساسی منبع تنش میان ساکنان این جزیرهء بحیرهء سیاه بوده است: روس تباران خواهان پیوستن با روسیه بوده اند و تاتار های کریمیا خواهان باقی ماندن در اوکرایین.
ایگور سیمیولوس رییس مرکز مطالعات شرق نزدیک در کیف مرکز اوکرایین می گوید که تاتار های کریمیا به خاطر تاریخ بی نظیر و زجر دهندهء این منطقه، در هراس اند:
« آنان از جانب ساکنان روسی زبان این منطقه یا دقیق تر از جانب گروه های کازاک و دیگر تشکلاتی که تحت شرایط اضطراب سیاسی که در حال حاضر در کریمیا شاهدش استیم، ایجاد شده اند، احساس خطر می کنند و تاتار ها این تهدید را از جانب این گروه ها به شمول تهدید فزیکی حس می کنند.»
درین حال، سیمیولوس می گوید که روس تباران کریمیا فکر می کنند که از کشور شان دور مانده اند و ملی گرایی اوکراینی و ادعا های تاتار های کریمیا را تهدید جدی به خود و فرهنگ شان می دانند.
وقت های که آرامش برقرار بود، روس تباران و تاتار های کریمیا در کنار هم زنده گی می کردند، زیست با همی داشتند و گاهی هم با یک دیگر خویشی می کردند.
اما، در ماه می سال 1944 میلادی بود که تمام دو صد هزار نفوس تاتار های کریمیا توسط قشون سرخ جوزیف ستالین دیکتاتور شوروی به زور به روسیه و آسیای مرکزی تبعید شدند.
ظرف نخستین سال تبعید بود که تقریباً نصف نفوس تاتار های کریمیا جان دادند.
سپس، ستالین روس ها را در جزیرهء ستراتیژیک کریمیا ساکن ساخت و خانه ها و دارایی تاتار ها را به آنان بخشید.
اما، تاتار های کریمیا هرگز هوای برگشتن به سرزمین خود شان را از سر بدر نکردند.
مدثر جلیالوف که مالک دو رستوران در سیمیفیریپول مرکز کریمیاست می گوید که او در تمام زندگی خود می دانست که روزی به کریمیا برخواهد گشت:
« به مجردی که نوشتن را به اساس درس های که پدرم برایم می داد، فرا گرفتم به لئونید بریژینف رهبر پیشین شوروی نامه نوشتم و تقاضا کردم که: پدر کلان عزیز بریژینف! به مردم ما کمک کنید که به وطن شان کریمیا بازگردند.»
با سرنگونی شوروی، آنان برگشتن شان را به کریمیا آغاز کردند و اکنون حدود 12 درصد نفوس کریمیا را تشکیل می دهند.
ولی اکنون هم با مشکل رو به رو استند: روس تباران کریمیا عمدتاً این را رد می کنند که تاتار ها در زمان حاکمیت شوروی زجر دیده اند و هنوز هم به همان افسانهء ساخته و پرداختهء ستالین باور دارند که تمام تاتارها در جریان جنگ جهانی دوم با نازی های آلمان همدست بوده اند.
به تازگی یک عضو پارلمان کریمیا که از اقلیت تاتار های این منطقه است به معترضان ضد روسیه گفت که تلاش های در جریان اند که این جزیره جزو خاک روسیه شود. معترضان ضد روسیه در کریمیا از حکومت جدید اوکرایین که ویکتور یانوکوویچ رییس جمهور این کشور را برکنار ساخت، پشتیبانی می کنند.
