استقبال شماری از باشندگان غور از برپایی چادر محلی "خرگاه"

بسیاری مردم از برپایی چادر بزرگی محلی به نام خرگاه در شهر فیروزکوه استقبال کردند.

نعیم شریفی همسر رئیس امور زنان غور این چادر سنتی را در حویلی خانه‌اش بر پاکرده.

چادر سنتی "خرگاه" یکی از رسوم بسیار قدیمی غوری‌ها بود که در گذشته مردم‌های سرمایه‌دار از آن در اییلاق‌ها استفاده می‌کردند.

نعیم شریفی ۳۵ ساله در چادری که صد سال پیش مادر کلان‌هایش ساخته اند، با خانم و کودکانش زندگی می‌کند.

شریفی گفت: "ساختن این خانه‌ها حال کاری خیلی مشکل است و چیزی کمیاب است بخاطریکه استفاده نمیشه چون مردم اکنون به اییلاق کم می‌روند. نوار اطراف این مکمل از پشم دست باف است تمام موادی که در آن استفاده شده همه هنر دست باف زنان غور است."

این چادر که به لهجه محلی به آن "خرگاه" می‌گویند از پارچه‌ای از جنس پشم دام‌ها و با چوب‌های زینتی ساخته شده.

شریفی می‌گوید طول و عرض این چادر شش متر است و قابلیت خورد و بزرگ شدن را نیز دارد.

بیشتر این چادرها در روستای الله یار در غرب شهر فیروزکوه از سوی زنان ساخته می‌شد. در هر گوشه این خرگاه که چشم بی اندازید صنایع دستی زنان با ظرافت‌های خاص به کار رفته.

مانند پپک‌های رنگارنگ، قالینچه‌های ظریف و مهره دوزی‌های مزین با اسم‌های خداوند و پیامبران.

حلیمه پرستش، رئیس امور زنان ولایت غور و همسر آقای شریفی می‌گوید که این چادر را به منظور حفظ و یاد میراث‌های فرهنگی، بومی، صنایع دستی زنان و رسم‌های گذشته پهن کرده.

اما او می‌گوید که به دلیل کم توجهی به صنایع دستی زنان، ساخت این چادرهای سنتی از بین رفته است: "اگر به فرهنگ دیرینه غور نگاه کنیم زن‌ها سهم‌دار بزرگ در تولیدات مصرفی روزمره مردم بودند، ولی امروز خواسته یا نخواسته صد در صد به حاشیه زده شدند و هیچ توانایی آنان قابل مشاهده نیست."

برخی از مردم ولایت غور سابق در تابستان‌ها به اییلاق می‌رفتند.

ییلاق به محل زندگی تابستانی رمه‌دارانی گفته می‌شود که تابستان هر سال با حیوانات خود به چراگاه‌های پرآب و علف به کوهستان‌های دور دست کوچ می‌کنند.

در ییلاق‌ها مردمان سرمایه‌دار چادر "خرگاه" را به عنوان خانه مهمان‌داری استفاده می‌کردند.

افراد کم اقتصاد از چادرهای همانند خرگاه که به آن چپر می‌گویند استفاده می‌کردند.

سلطان محمد ۶۷ ساله از بزرگان محلی غور در مورد چادرهای خرگاه مخصوص مهمانان بیشتر گفت: "داخل آن فرش خوب داشت و در آن زمان دستباف‌های زیبایی خانم‌ها آماده می‌کردند و به چهار اطراف چادر از داخل آویزان می‌کردند که زیبایی خاصی داشت."

رئیس امور زنان غور برای معرفی این چادر خرگاه خبرنگاران محلی را به خانه‌اش دعوت کرده.

معروف سعیدی، خبرنگار رادیو سلام وطندار می‌گوید: "واقعاً نشستن در داخل این خیمه برایم خیلی خوش آیند بود، آرامش عمیق احساس کردم. فضای گوارا و دلنشین دارد از همه مهم‌تر با ظرافت‌های خیلی عالی آماده شده که نشان دهنده توانایی‌های زنان است."

به گفته خانم پرستش روزانه ده‌ها تن از جوانان و آشنایان خانوادگی‌شان برای دیدن و لذت بردن از فضای این چادر می‌آیند.

برپایی چادر خرگاه و ییلاق نشینی تا ده سال پیش از رسم و رواج‌های خاص مردم بود، اما اکنون به گفتۀ بزرگان مردم به دلیل تهدیدهای امنیتی نمی‌توانند که به این رسم‌شان ادامه دهند.

همه آرزو دارند که صلح در کشور برقرار شود که آنان بتوانند رسم‌های گذشته‌گان شان را احیا کنند.