چهار سال بیکار بودم. غرفه ایجاد کردم که آنجا کار کنم تا نفقه خانواده را پیدا کنم. اکنون ریاست شهرداری کرایه را افزایش داده و توانایی پرداخت آن را ما نداریم."
این جوان ۲۷ ساله پنج سال پیش از پوهنتون ولایت فاریاب فارغ التحصیل شد و به دلیل بیکاری از دو سال به این طرف در کنار یکی از جاده های شهر فیروزکوه مرکز ولایت غور در مرکز افغانستان در یک کراچی کهنه دست فروشی می‌کرد.
اما به تازگی همان منبع کوچک درآمدش هم قطع شده است.
او که به علت ترس از مجازات طالبان نمی‌خواهد نامش در گزارش گنجانده شود، به رادیو آزادی می‌گوید که طالبان غرفه های جدیدی را برای دستفروشان محلی ایجاد کرده و با شروع سال ۱۴۰۲، کرایه ها را افزایش داده اند:
"فعلا بیکارم. اینقدر سال بیکار گشتم باز هم بیکار شدم. از دست بیکاری دیگر راه چاره نیست. باید کجا برویم؟ به ایران هم برویم، سرگردان هستیم. داخل افغانستان هم که باشیم سرگردان هستیم خلاصه راه نجات نیست."
تا یک سال پیش دستفروشان از غرفه ها ماهانه ۵۰۰ افغانی کرایه می‌دادند، اما اکنون این رقم به سه هزار افغانی افزایش یافته است.
به گفته برخی از غرفه داران محلی، طالبان گفته اند که اگر مکان‌های ایجاد شده، توسط شاروالی تحت کنترول شان را نپذیرند، اجازه ندارند که در سایر نقاط شهر فعالیت کنند.
عبدالواحد حماس سخنگو والی طالبان در غور می‌پذیرد در دو مکان اجاره ها افزایش یافته، اما او می‌گوید که این کار از طریق رقابت آزاد و قیمت های ارایه شده توسط خود مردم صورت گرفته است:
"فقط در دو موقعیت قیمت ها از طریق آفر گشایی بالا رفته یکی مندوی و دوم پهلوی ولایت، آنها حکم دکان را دارد چون آنها را شاروالی درست کرده است."
عبدالستار ۳۷ ساله در مقابل دروازه ریاست معارف حکومت طالبان در ولایت غور غرفه دارد.
او می‌گوید که از سر ناچاری غرفه‌ای را که توسط شاروالی راه اندازی شده بود به سی و هفت هزار افغانی در سال اجاره کرده است.
این مرد که پنج هزار افغانی در این غرفه سرمایه گذاری کرده می‌گوید که در غرفه‌اش جوراب، کلاه، لباس‌های طفلانه و دستمال‌های گردن می‌فروشد.
اما او شکایت دارد:
"روزانه هیچ فروشات نیست. هیچ چیز نمی‌شود، من که از صبح آمدم تا حال ۲۰ افغانی فروشات کردم. این پول کرایه غرفه را می‌شود؟ مشکلات زن و بچه و خانه را رفع می‌کند؟"
برخی فعالان مدنی در ولایت غور به رادیو آزادی می‌گویند که اگر طالبان این گونه ادامه بدهند بیشتر دکانداران و مردم عادی به دلیل فقر و ناداری مجبور می‌شوند کشور را ترک کنند.
یکی از این فعالان مدنی که به دلیل ترس از طالبان نمی‌خواهد نامش گرفته شود به رادیو آزادی می‌گوید که حکومت طالبان باید با دکانداران همکاری کنند:
"در این وضعیت بد اقتصادی که مردم فعلاً دچار آن هستند باید حکومت به آنان خدمات ارایه بکند که مشکلات آنان ریشه کن شود. اما متاسفانه که ما می‌بینیم هر روز بیشتر از دیروز مردمان فقیر و مردمان بیچاره افغانستان به ویژه غور از اینها تحت نام‌های مختلف پول جمع آوری می‌شود. ادامه این کار باعث می‌شود که بسیاری راهی کشورهای خارج شوند که این کار اسفبار است."
