این سازمان در گزارشی که روز سهشنبه، ۱۶ دسمبر منتشر کرده، گفته است که این رقم نسبت به سال گذشته ۱۸ درصد افزایش را نشان میدهد و این وضعیت بیانگر نیاز فوری به افزایش کمکها است؛ زیرا به گفتهٔ این نهاد، کمبود بودجه تهدید جدی برای برنامههای نجاتبخش تغذیهای ایجاد کرده است.
در این گزارش آمده است که بر اساس اطلاعات و تحلیلهای تازهٔ «درجهبندی مراحل امنیت غذایی» یا IPC، پیش از ماه مارچ سال ۲۰۲۶ حدود ۳۶ درصد کودکان افغان، که شمار آنان بیش از ۹ میلیون تن میرسد، با سطح بحرانی گرسنگی روبرو خواهند شد.
در حال حاضر نزدیک به ۳.۷ میلیون کودک زیر پنج سال با سوءتغذیهٔ حاد مواجهاند
براساس گزارش «سیف د چلدرن»، در حال حاضر نزدیک به ۳.۷ میلیون کودک زیر پنج سال با سوءتغذیهٔ حاد مواجهاند؛ در حالی که این رقم در سال گذشته ۳.۵ میلیون کودک بود.
همچنان تخمین شده است که حدود ۱.۲ میلیون زن باردار و شیرده به درمان سوءتغذیه نیاز خواهند داشت.
سازمان نجات کودکان «سیف د چلدرن» گفته است که در افغانستان، شمار مراجعهکنندگان به مراکز صحی و تغذیهای این نهاد برای درمان سوءتغذیهٔ متوسط در میان کودکان زیر پنج سال و زنان باردار و شیرده، نسبت به دورهٔ جنوری تا اکتوبر سال روان، ۱۳ درصد افزایش یافته است.
به گفتهٔ گزارش، افزایش شمار بیماران در شرایطی رخ داده است که کمبود بودجه ممکن است مقدار غذاهای تکمیلی ضروری مورد استفاده برای درمان سوءتغذیه را کاهش دهد. همچنین هشدار داده شده است که اگر منابع مالی تازهٔ جهانی فراهم نشود، تا ۳۸ هزار کودک و مادر که هماکنون تحت حمایت این سازمان قرار دارند، با خطر روبرو خواهند شد.
در این گزارش آمده است که به دلیل کمبود بودجه، در افغانستان تنها حدود یک میلیون تن کمک غذایی دریافت خواهند کرد که این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال ۲۰۲۴ نزدیک به شش برابر کاهش را نشان میدهد، در حالی که نیازها رو به افزایش است.
سازمان «سیف دچلدرن» افزوده است که موارد سوءتغذیه معمولاً در فصل زمستان افزایش مییابد؛ زیرا هوای سرد سیستم دفاعی بدن را ضعیف میسازد و باعث افزایش بیماریهای تنفسی، مانند سینهبغل، میشود. همچنان در زمستان فرصتهای کاری برای والدین کاهش مییابد و قیمت مواد غذایی و سوخت افزایش پیدا میکند.
در همین حال، شماری از شهروندان افغان میگویند با بیکاری شدید روبرو اند و گاهی کودکانشان شبها گرسنه به خواب میروند.
یک وقت که چیزی میخوریم، نمیدانیم وقت دیگر چه خواهد شد
محمدخان، باشندۀ ولایت ننگرهار در شرق افغانستان، که به گفتهٔ خودش سرپرست یک خانوادۀ هفت نفری است و با کراچی دستی کار میکند، میگوید توان تأمین نفقۀ کودکانش را ندارد.
او میگوید: "تا حالا فقط بیست افغانی درآمد داشتهام، با این پول چه کنم؟ این حتی برای نان چاشت من هم کافی نیست. یک وقت که چیزی میخوریم، نمیدانیم وقت دیگر چه خواهد شد. دو سه روز میشود که کودکان گرسنهاند؛ آب هست اما نان نیست. آرد و روغن هم بسیار قیمت شده و حتی توان خرید ترکاری را هم نداریم."
همچنین عابدالله، باشندۀ شهر کابل، در گفتوگو با رادیو آزادی گفته است: "هیچ کار و روزگار نیست، در این کشور هیچ کاری پیدا نمیشود. شبها که دست خالی به خانه میروم، کودکان نان میخواهند و من به آنان میگویم از خدا صبر بخواهید. نه در این کشور دلسوزی وجود دارد و نه کار. به خدا قسم، دیشب فقط دو نان خشک داشتیم و ما نه نفر بودیم؛ من هیچ نخوردم و گرسنه خوابیدم."
شبها که دست خالی به خانه میروم، کودکان نان میخواهند و من به آنان میگویم از خدا صبر بخواهید
این در حالی است که پس از بازگشت دوبارۀ طالبان به قدرت، گزارشهای زیادی از افزایش بیکاری و فقر در افغانستان منتشر شده است.
همچنان برنامهٔ جهانی غذا به تاریخ ۱۵ دسمبر هشدار داده بود که در زمستان پیشِ رو، بیش از ۱۷ میلیون تن در افغانستان با ناامنی شدید غذایی روبرو خواهند شد.
این نهاد در یک خبرنامه، بر بنیاد تازهترین گزارش امنیت غذایی گفته است که شمار افرادی که با گرسنگی شدید روبرو اند، در مقایسه با سال گذشته سه میلیون تن افزایش یافته است، سال گذشته این رقم به ۱۴ میلیون و ۸۰۰ هزار تن میرسید.
برنامهٔ جهانی غذا همچنان هشدار داده است که سوءتغذیهٔ کودکان رو به افزایش است و پیشبینی میشود که در سال آینده نزدیک به چهار میلیون کودک را تحت تأثیر قرار دهد.
سازمان نجات کودکان «سیف د چلدرن» افزوده است که افغانستان در حال حاضر فشار های بیشتری را بر منابع محدود خود تجربه میکند.
این در حالی است که از آغاز سال ۲۰۲۵ تا کنون، حدود ۲.۴ میلیون مهاجر از ایران و پاکستان به افغانستان بازگشتهاند و نزدیک به ۵۰۰ هزار تن دیگر پس از زلزله های ویرانگر در شرق افغانستان، به کمکهای بشردوستانه نیاز دارند.