محاصره غذایی و ماین‌گذاری؛ باشنده‌های پسابند در میان مرگ و زندگی

"ما مردم غریب چیزی نداشتیم از غریبی بچۀ خود را گاو چران کردیم آنرا هم ماین بلند کرده پایش را قطع کرده است."

محمد دهقان ۷۰ ساله می‌گوید پسر دوازده ساله‌اش نان آور خانواده ۱۵ نفری‌شان بود.

او می‌گوید، این رویداد که ده روز پیش رخ داد، زندگی‌شان را به مشکل مواجه ساخته: "کارگر ما او بود. دیگه کس نداشتیم، بسیار به عذاب هستیم. همین‌قدر عذاب هستیم که از خانه خود کس بیرون شده نمی‌تواند چهار اطراف ما همه ماین است."

او در ولسوالی پسابند غور زندگی می‌کند و می‌گوید که انفجار ماین‌ها زندگی مردم را تلخ کرده.

عبدالله یکی دیگر از دهقانان پسابند است. او هم از تهدید ماین‌ها نگران است: "کسی جرأت نمی‌کند که جای برود و یا از خانه خود بیرون شود، حتی بچه‌های ما برای جمع آوری هیزم رفته نمی‌توانند همه جا را ماین گذاری کرده اند."

برخی از ساکنان پسابند می‌گویند دو سال می‌شود که راه‌های عمومی ولسوالی از سوی طالبان ماین گذاری شده و آنان در تحریم غذایی و اقتصادی قرار دارند.

نیروهای امنیتی مستقر در این ولسوالی از طریق هوا اکمال می‌شوند.

مسئولان در مرکز صحی ولسوالی پسابند می‌گویند در ده روز اخیر یک کشته و چهار زخمی بر اثر انفجار ماین به این مرکز آورده شده اند.

بی بی‌ماه پسرش را سال گذشته در انفجار ماین در پسابند از دست داد. او از طرف‌های درگیر می‌خواهد که صلح کنند: "خدا صلح بیاورد و دروازه خیر را باز کند از این به بعد دیگر ناله مردم بیرون نشود، صلح می‌خواهیم جوانان نباید کشته شوند."

عبداالقادر ولیزاده قوماندان امنیه غور به رادیو آزادی می‌گوید که آنان بزودی ولسوالی پسابند را از وجود ماین‌ها پاکسازی خواهند کرد: "ما تیم هایی را از مرکز هم خواسته ایم و در اینجا هم است. ما به طور مشترک به قوت‌های دیگر تیم‌ها که آمد، ماین‌ها را هم خنثی می‌کنیم."

قاری یوسف احمدی از سخنگویان گروه طالبان می‌پذیرد که برخی مناطق پسابند را ماین گذاری کرده اند.

او می‌گوید که با این کار‌شان مانع فعالیت‌ نظامیان افغان شده اند.

بر اساس تازه‌ترین گزارش کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان انفجار ماین‌های مقناطیسی و کارگذاری شده یکی از عوامل افزایش تلفات ملکی در این کشور است.

این کمیسیونزنان و کودکان را قربانیان اصلی جنگ روان دانسته است.

براساس آمار رسمی این کمیسیون، در یک سال اخیر ۸۴۷ زن و ۲۰۱۹ کودک قربانی جنگ شده‌اند.

هیئت‌های دولت افغانستان و طالبان روند گفت‌وگوهای شان را در ماه سپتمبر پار سال آغاز کردند، اما هنوز نتوانسته اند به توافقی دست یابند.

حال قرار است نشست دیگر در مورد صلح افغانستان در ماه اپریل در ترکیه برگزار شود.

اکنون، بسیاری از مردم عادی از جمله خانواده‌های قربانیان ماین‌ها در غور چشم به راه اند که تلاش‌های جدید بتواند روزنۀ امید را به روی آنان بگشاید تا پس از سال‌ها جنگ و خشونت به حق زندگی در فضای صلح آمیز دست یابند.