داکتران در بخش تداوی زنان معتاد می‌گویند، شمار زنان معتاد روز به روز افزایش می یابد٬ اما ظرفیت تداوی آن‌ها در مراکز درمان٬ وجود ندارد.
این داکتران از نبود، بستر کافی، غذای کامل و لباس برای معتادان زن شکایت می‌کنند.
به گفتهٔ آن‌ها،هرچند این مشکلات در حکومت پیشین نیز وجود داشت، اما با حاکمیت طالبان بیشتر شده است.
عادله چهارده سال داشت که بدون رضایت‌اش عروس شد.
قصهٔ معتاد شدن او نیز مانند همه رویداد‌های ناخواستهٔ در زندگی‌اش دنبال او آمده است.
"زمانی که همسرم مواد مخدر استفاده می‌کرد،من نیز می‌خواستم که برای من هم یک - دو دود بدهد، یک بار دو بار به همیش معتاد شدم و این نزدیک به هشت سال است که من مواد مخدر مصرف می‌کنم"
مانند عادله زنان زیادی اند که خانواده‌های شان عاملان اصلی گرایش شان به مواد مخدر شده اند. آنان یا به واسطه شوهر ناخواسته لب به دود می‌زنند و یا هم با دیدن شوهر شان هنگام استفادهٔ مواد مخدر تشویق شده و به آن معتاد می‌شوند.
بسیاری از مراکز تداوی معتادین زن در افغانستان پس از تسلط دوباره طالبان امکانات اساسی برای ادامه رسیده به معتادین را ندارند
عادله چهار فرزند دارد و سه فرزند‌اش بجز از دختر بزرگ‌اش که ازدواج کرده٬ همه به گونهٔ غیر مستقیم معتاد شدند.
عادله اکنون در مرکز تداوی و احیای مجدد اطفال با فرزندانش در ولایت فراه بستر است.
با این حال، داکتران در این مرکز از نبود بستر و امکانات کافی برای مریضان شکایت دارند.
عبدالجبار شایق معاون ریاست صحت عامهٔ ولایات فراه در این مورد به رادیو آزادی گفت:
« بسترهای فعلی ما به هیچ عنوان پاسخگوی تقاضای معتادان ولایت فراه نیست، زیرا تعداد معتادان به مراتب بیشتر است و نیاز به بسترهای بیشتر دارند. باید بسترهای مرکز ما به اساس ضرورتی و تقاضای که موجود است، بیشتر شود"
در مرکز تداوی زنان در کابل نیز قصه مشابه است.
داکتر شایسته، رئیس شفاخانهٔ صد بستر تداوی معتادان زن می‌گوید، هرچند در حکومت پیشین نیز مشکلات در زمینهٔ درمان معتادان زن و پرداخت معاش‌های داکتران وجود داشت، اما اکنون این مشکلات بیشتر شده است. او به رادیو آزادی گفت:
"مواد غذایی ما کم شده مریض ما درست سیر نمی‌شود، عرضه لباس و مواد بهداشتی ما کم شده و تغیرات آمده، قبلا ما ترکاری داشتیم برای مریض خود، و مواد دیگه بود، در قسمت گاز و مواد محروقاتی هم مشکلات خود را داریم، ما از طرف دفتر مرکزی ریاست کاهش تقاضا تمویل می‌شوم، اما در گذشته خدمات بهتر بود، اما وعده ها داده شده که امکانات بهتر شود"
با این حال، پروین توفان فعال حقوق زن از افزایش معتادان زن به ویژه در ولایت فراه با ابزار نگرانی می‌گوید، این معضل موجب خشونت‌های خانوادگی و بی‌نظمی در جامعه شده است.
"در قسمت تداوی معتادان بسیار کارها اندک وجود دارد، که این نمی تواند جلو افزایش سیل معتادان را بگیرد، و باعث نگرانی همه اقشار گردیده، فامیل ها نگران هستند، خشونت های فامیلی رو به افزایش است، باعث دزدی و باعث برهم خوردن جامعهٔ گردیده."
بربنیاد گزارش‌های کاروان زهر – برنامۀ ویژۀ مبارزه با موادمخدر - با آغاز حاکمیت طالبان از میان ۸۴ مرکز درمان معتادان زن و مرد، فعالیت بیشتر از نصف آن‌ها متوقف شده است که در این میان بخشی از این مراکز مربوط به زنان نیز بود.
اگرچهٔ طالبان به تازه‌گی آماری در مورد شمار زنان معتاد مواد مخدر به دست نداده اند، اما به اساس آمار ادارهٔ کاهش تقاضا به مواد مخدر حکومت پیشین٬ نزدیک به ۸۵۰ هزار زن در افغانستان از مصرف کنندگان مواد مخدر بودند که سالانه ۲۸۰۰ تن آنان زیر درمان قرار می‌گرفتند.
