بی‌بی خوژه می‌گوید که تمام مصارف زندگی را از درآمد یک دکان کوچک که در آن مواد خوراکی برای کودکان می‌فروشد، تأمین می کند:
یک دکان پاپرو و چنه‌چور باز کرده‌ام، کارش خوب نیست
«پنج پسرم شهید شده‌اند، سه تن‌شان در اردو شهید شدند و دو تن دیگرم به مرگ طبیعی از دنیا رفتند. شوهرم هم وفات کرد دیگر کسی را ندارم که کمکم کند، همین‌جا یک دکان پاپرو و چنه‌چور باز کرده‌ام، کارش خوب نیست، اما مجبورم، خیلی زیاد مجبور هستم.»
او می‌افزاید که این دکان را نیز با پول شخصی خود نه، بلکه با قرضه‌ٔ یک موسسه‌ٔ خیریه ساخته است.
بی‌بی خوژه می‌گوید هشت ماه می‌شود که این دکان را دارد و در آغاز روزانه تا ۳۵۰ افغانی عاید داشت، اما حالا فروشات کم شده و روزانه فقط ۱۵۰ افغانی به دست می‌آورد؛ در حالی‌که باید ماهانه ۱۰۰۰ افغانی کرایه‌ٔ دکان را بپردازد.
به گفته‌ٔ او، اکثر نزدیکانش، از جمله پنج دختر اش که ازدواج‌کرده اند نیز وضعیت اقتصادی خوبی ندارند تا بتوانند برایش کمک کنند.
او از نهادهای خیریه و همچنان حکومت طالبان می‌خواهد تا به ماهانه به او پول کمک کند:
«درخواستم این است که کسی پیدا شود که به گونه‌ٔ ماهانه برایم کمک کند، مبلغی بدهد که بتوانم مشکلات خانه‌ام را حل کنم.»
بی‌بی خوژه می‌گوید به‌خاطر آوردن اجناس دکان نمی‌تواند به مناطق دورتر برود، چون طالبان به زنان بدون محرم اجازه‌ٔ سفر نمی‌دهند:
«من با همین موی سفید دکانداری می‌کنم، وضعیت کنونی افغانستان را خودتان بهتر می‌دانید، ما نمی‌توانیم به شهر برویم، فقط از بازار نزدیک چیز می‌آوریم.»
طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان، افزون بر سایر محدودیت‌ها، رفت‌وآمد زنان بدون محرم در فاصله های طولانی را ممنوع ساخته‌اند.
همچنان، آنان دختران را از رفتن به مکتب بالاتر از صنف ششم منع کرده‌اند و بسیاری از زنان را از کار دربسیاری ادارات دولتی و غیردولتی برکنار کرده اند.
با آن‌که محدودیت‌های زیادی درافغانستان بر زنان وضع شده، طالبان ادعا دارند که حقوق زنان و دختران در چهارچوب شریعت اسلامی تامین می‌شود.
نهادهای مدافع حقوق بشر گفته‌اند که این محدودیت‌ها به‌ویژه بر خانواده‌هایی که سرپرستی‌شان را زنان به عهده دارند، تأثیرات بسیار منفی برجا گذاشته است.
برنامه انکشافی سازمان ملل متحد (UNDP) نیز در هفتم ماه می در گزارشی ابراز نگرانی کرده گفته بود که این محدودیت‌ها نه تنها حقوق اساسی زنان و دختران را از آنان گرفته، بلکه بر اقتصاد بحرانی افغانستان نیز اثرات منفی جدی گذاشته است، به‌گونه‌ای که ممکن است تا سال ۲۰۲۶ حدود ۹۲۰ میلیون دالر به آن خساره وارد کند.
یازدهم ماه می در بسیاری از کشورها به عنوان «روز جهانی مادر» تجلیل می‌شود، اما در افغانستان، از گذشته‌ها به این‌سو، این روز معمولاً در ۲۴ جوزا گرامی داشته می‌شود.
