تعداد زیادی از معتادین مواد مخدر در مناطق مختلف شهر کابل شب‌ها را بدون سرپناه در هوای آزاد سپری می‌کنند.
چمن حضوری کابل که یک ساحه کاملاً ورزشی است، اما تعداد زیادی از معتادین در این‌جا تجمع کرده‌اند و از مواد مخدر استفاده می‌کنند.
معتادین می‌گویند که جای دیگری برای بود و باش ندارند، از همین رو مجبور اند که شب و روز را در این‌جا در هوای آزاد سپری کنند.
یک معتاد جوان که در ایران به مواد مخدر معتاد شده به رادیو آزادی گفت:
" بسیار سرد است. چه کنیم مجبوریم، حال معتاد شدیم، چطور کنم، تعداد زیادی معتادین به دلیل سردی هوا جان دادند."
یک معتاد دیگر نیز که در ایران به مواد مخدر معتاد شده‌است، از حکومت افغانستان انتقاد می‌کند و می‌گوید که حکومت به وضعیت آنان رسیده‌گی نکرده‌است.
وی می‌گوید:
"دیروز هم در این‌جا سه تن به دلیل سردی هوا جان دادند. خانه ندارند و شب‌های سرد را در همین جا سپری می‌کنند. دولت به ما توجه نکرده‌است، اگر به ما توجه شود، این‌گونه حالت بر سر ما نمی‌آید."
معتادین در منطقه پل سوخته کابل نیز با همین سرنوشت دچار اند.
آنان می‌گویند، مردم از آنان نفرت دارند و حتی به‌حیث انسان به آنان نگاه نمی‌کنند.
دو تن از این معتادین چنین گفتند:
"از سردی هوا خورد شده‌ایم. از ما مرده جور شده. حالت ما از سگ بدتر است. بعضی از معتادین را آب برد، دیگران مانند اجساد در این‌جا افتاده و کسی به داد آنان نمی‌رسد. هیچ‌کسی حال ما را نمی‌پرسد که آیا ما انسان هستیم و يا حیوان؟"
" مجبوریم به این‌جا بیایم و در زیر پل پودر دود کنیم، اما هوا در این‌جا بسیار سرد است. به دلیل سردی هوا هر روز یکی تا سه معتاد مواد مخدر جان می‌دهند."
معتادین مواد مخدر در کنار سایر مشکلات با کینه و نفرت در جامعه نیز روبه‌رو اند.
این نفرت زمانی بیشتر می‌شود که معتادی از سردی هوا به کنار دکان و یا مارکیتی پناه ببرد.
شماری از باشنده‌گان شهر کابل از مردم می‌خواهند که به معتادین مواد مخدر به دید مریض نگاه کنند و با آنان همکاری نمایند.
آنان از ادارات مسئول نیز می‌خواهند که به مشکلات معتادین رسیده‌گی کرده و در بخش تداوی آنان عملاً اقدام کنند.
نجیب‌الله و جاوید باشنده‌گان کابل می‌گویند:
"حکومت، مردم عام و جامعه باید با معتادین همکاری کنند، تا این بیماران از مریضی اعتیاد نجات یافته و زنده‌گی عادی را آغاز کنند."
"از دیدن آنان خیلی رنج می‌برم و مرا گریه می‌گیرد، اما هیچ کمکی به آنان نمی‌توانم، از دیگران می‌خواهم که از آنان عبرت بگیرند و به مواد مخدر معتاد نشوند."
از سوی دیگر، عبدالشکور حیدری معاون ریاست کاهش تقاضای وزارت صحت عامه می‌گوید، در فصل زمستان آنان تدابیر ویژه را برای جمع‌آوری معتادین روی دست دارند و هر هفته بیش از ۲۰۰ معتاد مواد مخدر را از سطح شهر جمع‌آوری کرده و به مراکز تداوی انتقال می‌دهند.
اما به‌گفته آقای حیدری، به دلیل کمبود امکانات نمی‌توانند به تمامی معتادین مواد مخدر رسیده‌گی کنند.
وی افزود:
"ما برای فصل زمستان تدابیر خاص داریم و هر هفته همکاران ما به محل تجمع معتادین می‌روند و آنان را تشویق می‌کنند که به مراکز تداوی معتادین بروند. به همین سلسله ما هر هفته دو تا سه صد معتاد مواد مخدر را از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنیم و به مراکز تداوی انتقال می‌دهیم، اما امکانات ما در مقایسه به مشکل کمتر است، از همین رو نمی‌توانیم که به یک باره‌گی به مشکلات تمامی معتادین رسیده‌گی کنیم."
از سوی دیگر وزارت مبارزه با مواد مخدر می‌گوید، پلان‌های تازه را برای تداوی معتادین طرح کرده‌اند.
جاوید احمد قایم معین پالیسی و استراتژی وزارت مبارزه علیه مواد مخدر می‌گوید، به اساس پلان جدید نحوه تداوی معتادین تغییر کرده و به معتادین نیز رسیده‌گی می‌شود، اما مشکل اصلی تطبیق این پلان کمبود بودجه می‌باشد.
وی گفت:
"بزرگ‌ترین مشکل در بخش رسیده‌گی به وضعیت معتادین کمبود بودجه است، اما ما می‌خواهیم برای اولین بار در سال آینده یک میتود جدید تداوی را در سه ولایت به کار بگیریم، زیرا در وجود تعداد اندکی از شفاخانه‌ها دشوار خواهد بود که مشکلات تمامی معتادین حل شود. نحوه تداوی را تغییر می‌دهیم، تداوی را به سطح قریه و دهات گسترش می‌دهیم، زیرا اکثریت معتادین نیاز به بستری شدن ندارند، اما این همه به بودجه ارتباط دارد."
بر اساس معلومات وزارت صحت عامه افغانستان، در حال حاضر بیش از سه میلیون تن به‌گونه مستقیم و غیر مستقیم در کشور معتاد اند که از این میان یک میلیون تن آنان زنان و بیش از ۱۰۰ هزار تن‌شان نیز کودکان اند.
گفته می‌شود که تعداد زیادی از این معتادین در زمان مهاجرت به کشورهای ایران و پاکستان به مواد مخدر معتاد شده‌اند.
گزارش: عبادالله حنانزی
