شماری از خیاط های کابل: کار و بار ما بسیار کم شده است

معروف بیست سال می‌شود که در منطقۀ کارته پروان کابل دکان خیاطی لباس مردانه دارد.

او می‌گوید که در گذشته با فرارسیدن ماه رمضان کارشان خیلی زیاد بود و حتا در تمام ماه رمضان خانه نمی‌رفتند و شب و روز را مصروف دوختن لباس‌ها بودند؛ اما در رمضان امسال بازار کارشان بسیار سرد است.

او به رادیو آزادی گفت:
"کارمان خیلی پر رونق بود. در عید و نوروز کارمان خیلی زیاد بود. آنقدر زیاد بود که یک و یا یک و نیم ماه قبل عید به خانه نمی‌رفتیم و در دکان کار می‌کردیم. اما در حکومت جدید کار و بار بسیار کم است، ما نمی‌توانیم اجارۀ دکان را پرداخت کنیم، بل برق می‌آید، مالیات می‌آید، پول جواز می‌آید، ما نمی‌توانیم این هزینه‌ها را تأمین کنیم، پس چیزی باقی نمی‌ماند که مصارف خود و خانواده را بپردازیم."

ضیاءالله ۳۹ ساله در منطقۀ کارتۀ نو شهر کابل یک دکان خیاطی دارد که لباس‌های طفلانه و زنانه می‌دوزد.

او می‌گوید، در گذشته کارش در ماه رمضان خیلی خوب بود و ۱۰ روز پیش از ماه رمضان، کارش به اندازه‌ای زیاد می‌شد که فرمایش دوخت لباس را نمی‌پذیرفت، اما به گفتۀ او امسال تا امروز کار و بارش بسیار سرد است:
"کار خیلی ضعیف شده، قبل از این ده روز ماندن به ماه رمضان سرمان بیروبار می‌بود و نمی‌توانستیم سفارش بگیریم. اما حالا کار نیست، اگر کدام جوره لباس بدوزیم، باور کنید حتی کرایۀ دکان را هم نمی‌توانیم پرداخت کنیم."

در همین حال برخی از باشندگان شهر کابل نیز می‌گویند که نه دلخوشی و نه هم توان اقتصاد باقی مانده تا برای خود و فرزندانشان لباس عیدی آماده کنند.

وحیده می‌گوید که قبلاً شغلی داشته و عیدها برای خود و دخترانش لباس تهیه می‌کرد، اما امسال وضعیت کاملاً تغییر کرده است:
"با فرا رسیدن عید و رمضان آمادگی می‌گرفتیم، اما اکنون نه خوشحالی و نه آمادگی است، به دلیل اینکه اقتصاد خراب شده و به صفر رسیده است. در گذشته قبل از قبل لباس‌ها را به خیاط می‌دادیم، اما حالا هیچ چیزی نیست، بیکار و بی‌روزگار در خانه نشستیم و همه چیز هم بروی مان بند شده است."

رشاد یکی دیگر از باشندگان کابل نیز روایت مشابهی دارد:
"در گذشته در رمضان برای عید آمادگی می‌گرفتیم، لباس درست می‌کردیم، اما فعلاً اقتصاد ما خوب نیست، لباس درست نمی‌کنم، لباس را کنار بگذار، برای پیدا کردن خوراکی با مشکل مواجه هستم."

این در حالیست که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان بسیاری از مردم شغل خود را از دست داده اند، بیکاری و فقر در حال افزایش است و مردم نیز وعده‌های غذایی‌شان را به سختی تهیه می‌کنند.

بر اساس گزارش دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد ( اوچا) در حال حاضر ۲۸.۳ میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.

اوچا بیان داشته که با قدرت گیری مجدد طالبان، کاهش کمک‌های خارجی و بحران اقتصادی، فقر در این کشور افزایش یافته است.