در ساحه کوتهٔ سنگی شهر کابل، و در نزدیکی « میرویس میدان» رستورانت ترکمن پلو از ۲۰سال به این‌سو فعال است و برای مشتریان خود غذا های رنگارنگ تهیه میکند.
الله‌بردی، مالک این رستورانت می‌گوید، قابلی پلو و مُلنگ پلو آن‌ها طرفداران زیادی دارد، اما غذاهای مختلف دیگر نیز دارند که بهای هر خوراک آن ۱۸۰ افغانی است:
«روزانه ۵۰کیلو برنج، ۵۰ کیلو گوشت برای تکه کباب، چاینکی، چند نوع مینوی مرغ داریم، و برخی غذاهای دیگر که در کشور ما عام است، روزانه تقریبا ۴۰۰ مهمان داریم، همه غذاهای ما یک قیمت دارد، که یک خوراک ۱۸۰ افغانی است.»
تعداد رستورانت‌های از این نوع به ویژه در شهرهای بزرگ افغانستان اندک نیست حتی رستورانت های هم فعالیت می کنند که غذا های شان را با نرخ بلندتر به فروش می رسانند.
اما اکنون که بسیاری افغان ها با مشکلات اقتصادی مواجهٔ اند، و کمتر به رستورانت های که قیمت غذای آن بلند است، میروند. آنان ترجیح می دهند که به رستورانت های بروند که غذای ارزان دارند.
در شهرک تورخم در ولایت ننگرهار نیز رستورانت های زیادی فعالیت دارند. این رستورانت ها به دلیل رفت و آمد مردم به پاکستان، کار و بار با رونق دارند.
در رستورانت های اینجا، بهای یک خورا ک غذا از ۳۰ الی ۶۰ افغانی است. بیشتر مهمان‌های این رستورانت ها مسافران و کارگران شهرک تورخم هستند.
رستورانت ها در افغانستان غذا های متنوع به مشتریان خود فراهم می کنند و غذا های سنتی نیز رواج بیشتر یافته است
فرمان‌شاه حفیظی، مالک یک رستورانت به رادیو آزادی گفت:
«تقریبا سه سال میشود که مصروف این کار هستم، در گذشته پلو، روش، مرغ سرخ کرده، قابلی پلو، دال و سبزی پخته می‌کردیم، اما اکنون که وضعیت اقتصادی ضعیف است، تنها لوبیا، دال، مرغ و سبزی پخته می‌کنیم، قیمت یک خوراک غذا که در گذشته ۶۰ افغانی بود، اکنون کاهش دادیم و تا ۵۰ افغانی غذای خوب می‌دهیم.»
از شهرک تورخم پس بر میگردیم به کابل. در منطقهٔ پل‌خشتی کابل نیز رستورانت‌ها با غذا ها ارزان‌بها بیشتر است، اما قدیر مالک یک رستورانت در اینجا به رادیو آزادی می‌گوید، اکنون مردم توان خرید غذا از این رستورانت‌ها نیز ندارند:
«پیش از این خوب بود روزانه ۴۰ کیلو غله را می‌پختیم، اکنون که وضعیت اقتصادی خراب است ۸ کیلو می‌پزیم، کار و بار ما با گذشت هر روز بدتر میشود، اکثریت کارگران توانایی غذا خریدن را ندارند.»
گفتنی‌ست که برخی افغان‌ها بخاطر خوردن غذا ها با طعم های متفاوت وخوشمزه در رستورانت ها غذا می خورند ،اما شمار دیگر از روی مجبوری دررستورانت ها بخصوص وعده های غذایی چاشت شان را صرف می کنند، زیرا در شهر و بازار کار می‌کنند امکان به خانه رفتن یا آشپزی را ندارند.
از این میان دوتن از باشندگان کابل و جلال‌آباد به شرط عدم نشر نام شان به رادیو آزادی در این مورد گفتند:
«ما زمانی که به بازار کمپنی یا کوته سنگی می‌رویم، اکثر ضروریات ما در همین رستورانت‌های کوچک مرفوع میشود، مثلا آن‌ها لوبیا، بامیه و برخی غذاهای دیگر را می‌پزند، در کنار آن اکنون رستورانت‌های برگرهای افغانی افزایش یافته، مردم غریب‌کار که در بازار کار می‌کنند یا کراچی می‌رانند، برای آن‌ها سهولت خوبی را فراهم کرده‌اند.»
«مردم به خاطری در این رستورانت‌ها بیشتر مراجعه می‌کنند که غذاهای ارزان‌تر نسبت به رستورانت‌ها عصری پیدا کرده می‌توانند، در این رستورانت‌های شهر و بازار غذا و چای در سماوارها ارزان تمام میشود.»
بیشتر مردم که حتی توان خوردن غذا در همین رستورانت‌ها شهری و کوچک محلی ارزان‌بها را نیز ندارند، آن‌ها از کراچی‌های کنار سرک با خوردن بولانی، سمبوسه، پکوره، شورنخود و دیگر خوراکی‌ها خود را به گونهٔ کامل یا نیمه سیر می‌کنند.
با حاکمیت دوبارهٔ طالبان در افغانستان در سه سال گذشته بیشتر مردم بی‌کار شده و با مشکلات اقتصادی مواجهٔ شده‌اند و از همین‌رو در رستورانت‌های لوکس غذا خورده نمی‌توانند.
