در شهرها ۹۵ درصد مردان و زنان، در روستاها ۸۷ درصد مردان و ۹۵ درصد زنان خواهان آموزش دختران هستند
روز جمعه ۲۹ اگست در اعلامیه ای گفته که یافته های تازه نشان می دهند که در مناطق شهری ۹۵ درصد مردان و زنان و در مناطق روستایی ۸۷ درصد مردان و ۹۵ درصد زنان خواهان فراهم شدن زمینهٔ آموزش برای دختران هستند.
در اعلامیه آمده که در این نظر سنجی با بیش از دو هزار تن در سراسر افغانستان مصاحبه انجام شده است.
در ادامه به نقل از سوزان فرگوسن نماینده بخش زنان سازمان ملل متحد آمده است که « دختران همواره نخستین پیامی که با ما در میان می گذارند، بیان علاقمندی شان به آموزش است و فقط می خواهند که فرصت آموزش برای شان فراهم شود ،خانواده های شان هم می خواهند دختران شان آموزش ببینند، زیرا آنان می دانند که آموزش زندگی یک دختر را تغییر می دهد آن هم در کشوری که نصف از افراد آن زیر خط فقر زندگی می کنند.»
هرچند ذبیح الله مجاهد به پرسش های رادیو آزادی در این مورد پاسخ نداد اما به تاریخ ۱۶ ماه اگست به رسانه ها گفته بود که روند بررسی اجازه آموزش دختران جریان دارد و به گفته این مسئله او نیاز به جواز شرعی دارد.
اما شماری از دختران محروم از آموزش می گویند که طالبان اراده ندارند تا دختران علوم عصری را فرا بگیرند.
با وجود محدودیت های شدید، ۴۰ درصد زنان افغان هنوز آینده ای برابر و بهتر را ممکن می دانند
یکی از این دختران باشنده شهر کابل که می گوید قبل از آمدن طالبان دانش آموز صنف یازدهم بود و نخواست نامش در گزارش گرفته شود به شرط تغییر صدا به رادیو آزادی گفت:
«هدف اصلی آنها جلوگیری از آموزش دختران است، اما مردم افغانستان در هر زمینه ای به زنان نیاز دارند، باید اجازه آموزش داده شود، خواست ما این است که دیگر با احساسات ما بازی نکنید.»
یکی از باشندگان ولایت ننگرهار که او هم نخواست نامش در گزارش گرفته شود، نیز به رادیو آزادی گفت که در حال حاضر خانواده های افغان بیش از هر زمان دیگری به اهمیت آموزش پی برده اند و طالبان نباید خواسته های مردم را نادیده بگیرند.
«طالبان نمی‌توانند خواسته های مردم را نادیده بگیرند، باید به دختران اجازه آموزش و به زنان اجازه کار داده شود، افغانستان در حال حاضر به آموزش دختران بسیار نیاز دارد و طالبان باید با توجه به این نیاز، درهای هر نوع آموزش را به روی دختران باز کنند.»
طالبان بارها گفته اند که حقوق زنان افغان را در چهارچوب شریعت اسلامی تامین کرده اند؛ اما پس از بازگشت دوباره به قدرت در افغانستان، در چهار سال گذشته مکاتب بالاتر از صنف شش را به روی دختران بسته و محدودیت های را از جمله در بخش کار زنان وضع کرده اند.
بخش زنان سازمان ملل متحد همچنان گفته است که براساس یک نظرسنجی جداگانه تیلفونی در ماه های جولای و اگست سال جاری، ۹۷ درصد زنان گفته اند که ممنوعیت کار آنها توسط طالبان در سازمان های غیر دولتی، زندگی شان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
۱۴ درصد زنان در افغانستان گفته اند، یک بار در هفته از خانه بیرون می شوند
همچنین بیش از نیمی از سازمان های امداد رسان در افغانستان گفته اند که این محدودیت بر رسانیدن خدمات حیاتی به زنان و دختران تاثیر گذاشته است.
زنان سازمان ملل متحد افزوده که با وجود محدودیت های شدید، ۴۰ درصد زنان افغان هنوز آینده ای برابر و بهتر را ممکن می دانند. با این حال، سه چهارم زنان وضعیت روانی خود را «بد» یا «بسیار بد» توصیف کرده اند و بیشتر آنان گفته اند که هیچ نقشی در تصمیم گیری های خانواده و جامعه ندارند.
در ادامه آمده که در مشاوره های که در ماه جون سال جاری توسط بخش زنان سازمان ملل متحد (UN Women)هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (UNAMA) و سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) انجام شده است،۱۴ درصد زنان در افغانستان گفته اند که یک بار در هفته از خانه بیرون می شوند وفقط ۴۱ درصد زنان گفته اند که حداقل روز یک بار از خانه بیرون می روند.
